Ég-ið

 

Ég-ið er einhver skringilegasta uppáfinning ímyndunareðlisins. Það er hugmynd, ekki upplifun, ekki einu sinni hugmynd um veruleika, heldur hugarburður. Ef þú reynir að finna ég-ið þá grípur þú í tómt.

Misskilningurinn liggur í því að þú ruglar saman vitundunni um að vera og þessari hugmynd sem kölluð er ég, og svo heldurðu kannski að þú hættir að vera til ef þú uppgötvar að til er ekkert aðgreint ég.

Þetta tvennt er ósambærilegt. Vitundin um að vera er ópersónuleg og án takmarkana; ég-ið er persónulegt og gerir undantekningarlaust ráð fyrir aðgreiningu, sbr. ég og þú, ég og hinir.

 

 

Sigvaldi Hjálmarsson - Eins konar þögn

Bhagavad-Gita - Indversk helgiljóð

 

Krishna:

...

En fyrir kærleik og einlægt trúartraust,

tæra lotning og hjarta fölskvalaust,

fær maður skynjað eilífðina í mér,

og einnig fundið guð í sjálfum sér.

 

En sérhver sá er beinir hug til mín,

og á sér ljós æ í sálu skín,

sem elsku í hjarta ver til alls sem er,

hann öðlast mun hinn æðsta frið hjá mér.

 

 

Hér endar Ellefta kviðan í Bhagavad-Gita, og hún nefnist Opinberun hinnar guðdómlegur lífsmyndunar.

 

 

Bhagavad-Gita - Indversk helgiljóð - Íslenskað hefur S. Sörenson