Lífspekifélagið um helgina - Hamingja og mótlæti og Bókin um veginn

 

11. mars föstudagur kl 20:00 
Elfa Ýr Gylfadóttir: Bókin um veginn.
Rýnt verður í heimspeki og heimsmynd daóismans í Bókinni um 
veginn. Leitast verður við aÄ‘ skýra hugtakið flæði (Qi, Prana eða Flow) og hvernig það birtist í bókinni og í heimsmynd Kínverja. Jafnframt verður fjallað um hugmynd kínverja um yin og yang og þá heimsmynd að það þurfi að vera samræmi allra hluta. Hugmyndin um flæði og samræmi á sér síðan ólíkar birtingarmyndir t.d. í kínverskum lækningum, bardagalistum og heimspeki. Jafnframt verður leitast við að skoða hvað er 
sameiginlegt og hvað er ólíkt með daóismanum og indverskum/ búddískum hugmyndum um dharma.

12. mars laugardagur kl 15:30 
Hugleiðing og síðan
Anna Valdimarsdóttir: Hamingja og mótlæti.

Það liggja margar leiðir upp fjallið ...

 

Á meðan við erum að gera upp hug okkar og velja okkar leið munum við ævinlega rekast á folk sem reynir að fá okkur til fylgis við sína trú, til að mynda bókstafstrúaða búddista, kristna menn og súfa. Trúboðar allra trúarbragða standa fast á því að þeir hafi fundið hina einu sönnu leið til Guðs, til að vakna, til kærleikans. Það er mjög mikilvægt að skilja að margar leiðir liggja upp fjallið – og að engin ein leið er réttari en önnur.

Það liggja margar leiðir upp fjallið og hver og einn verður að velja þá iðkun sem hann finnur í hjarta sér að er sönn. Það er enginn nauðsyn fyrir ykkur að leggja mat á þær leiðir sem aðrir velja sér. Munið að sérhver iðkunarleið er aðeins aðferð til að þroska með ykkur gát, góðvilja og samkennd. Það er allt og sumt.   

 

Jack Kornfield – Um hjartað liggur leið

 

Pétur Pétursson prófessor verður með fyrirlestur í Lífspekifélaginu í kvöld

 

Fyrirlestur í Lífspekifélaginu

Ingófsstræti 22. föstudaginn 4. mars  kl. 20:00.

 

Um Guðspekifélagið og trúarlíf Íslendinga.

Pétur Pétursson, prófessor, fjallar í fyrirlestri sínum um upptök guðspekihreyfingarinnar á Íslandi og helstu leiðtoga hennar. Sýnt verður fram á að Guðspekin hafi  komið eins og gróðararskúr inn í trúarlegt tómarúm aldamótaáranna þegar heðfbundin kirkjutrú var á hröðu undanhaldi og efahyggja og efnishyggja riðu við einteyming í andlegu lífi þjóðarinnar og fáir ef nokkrir tóku lengur mark á kenningum kristninnar um mannseðlið, sköpun, þróun, þroska og lífsgildi. Rakin verða tengsl guðspekinnar við aðrar stefnur og strauma svo sem spíritisma, sálarrannsóknir, nýjalisma, yoga, þjóðernishyggju og sósíalisma.

Fyrirlestur í Lífspekifélaginu - Hin forna viska, 2. erindi af 6, Halldór Haraldsson

Lífspekifélagið um helgina

 

4. mars föstudagur kl. 20:00 heldur Pétur Pétursson erindi: Um Guðspekifélagið og trúarlíf íslendinga. 

5. mars laugardagur kl 15:30 
Vilhjálmur Hjaltalín Jónsson leiðir hugleiðingu 
og spjallar á eftir. 

Hin forna speki, 1 erindi af 6, Halldór Haraldsson - YouTube

 

Hljóður hugur - YouTube

Er þetta ekki tímasóun?

 

Þegar við sitjum í zazen finnum við örugglega fyrir vonbrigðum og ófullnægjanleika, skynjum óöryggi og tilgagnsleysi. Við hugsum; "ég iðka ötullega en upplifi ekki þau 'viðbrögð' eða 'áhrif' sem ég æski. Kannski er ég að gera eitthvað vitlaust. Kannski er áreynsla mín ekki nægjanleg. Eða kannski hentar zazen mér ekki…" Þess konar efasemdir og spurningar rísa í huga okkar ein af annarri. Á þeim tíma upplifum við okkur algjörlega týnd, hugsandi: "ætti ég að halda áfram svo ómóttækilegri iðju eða ekki? Er þetta ekki tímasóun?" En slíkt er algjörlega í lagi fyrir zazen. Enn fremur er það merki þess að seta okkar stefnir í rétta átt.

 

​- Issho Fujita, Ekkert að öðlast, ekkert að uppljóma, í þýðingu Brynjars Kristinssonar

Lífspekifélagið um helgina - Fornleifar og ljóð Inkans

 

26. feb. föstudagur kl 20:00 heldur
Árni Einarsson erindi: Einar Pálsson og fornleifarnar.
Í erindinu verður litið á nokkra fornleifafundi heima og erlendis. Sumir styrkja forsendur kenninga Einars. Aðrir fundir eru illskiljanlegir án stuðnings af kenningum hans 
en kalla þó á endurskoðun þeirra.

27. feb laugardagur kl 15:30 
Hugleiðing og síðan
Halldór Haraldsson: Ljóð Inkans.

Heimilislaus Kodo - "The Zen Teaching of Homeless Kodo" - Í þýðingu Andra Fannars Ottóssonar

 

6. ​Að snúa aftur til sjálfsins

​Kodo Sawaki: Við getum ekki skipst á prumpi okkar á millli, er það nokkuð? Hvert og eitt okkar þarf að lifa sitt sjálf. Hver lítur betur út, hver er klárari: þú eða ég? Við þurfum ekki að bera okkur saman við aðra.

​Kosho Uchiyama: Sawaki Roshi varði öllu lífi sínu í þágu zazen. Hvað er þetta zazen sem hann stóð fyrir? Fyrr á tíðum sagði hann oft, „Zazen er sjálfið að sjálfa sjálfið“ eða „Að iðka zazen er að vera náin sjálfinu.“ Í sem fæstum orðum höfum við stöðugar áhyggjur í okkar daglega lífi af tengslum okkar við aðra, og við erum niðursokkin í samkeppni . Að iðka zazen er að láta af þessum samanburði og sitja bara, að vera sjálfið sem er aðeins sjálfið. Brátt mun tími lokaprófa og inntökuprófa ganga í garð. Sumir nemendur munu fremja sjálfsmorð vegna slæmra einkunna eða falls á þessum prófum. Það er harmleikur sem orsakast af menntakerfinu, hvar nemendum er kennt það eitt að keppa við aðra. Þeim er aldrei kennt að snúa aftur til sjálfsins, sem er mikilvægast af öllu. Hvort sem við sigrumst á öðrum eða erum sigruð, lifum við sjálfið sem er aðeins sjálfið. Það er engin leið að verða einhver annar. Við ættum því að snúa aftur til sjálfsins með ró í huga. Þetta er iðkun zazen, þar sem við sitjum og „látum af öllum tengslum, og setjum öll mál til hliðar“, eins og Fukanzazengi Dogens segir. Í Sutta Nipata segir Shakyamuni Búdda. „Gerðu sjálfa þig að skjóli, gakktu um heiminn, og vertu laus úr viðjum alls.“ Í Genjokoan skrifaði Dogen Zenji, „Að stúdera búddaleiðina er að stúdera sjálfið.“ Láttu ekki teyma þig hingað og þangað í samanburði við aðra og komdu þér fyrir í sjálfinu í sannri merkingu þess. Búddadharma veitir okkur hugarró með þessum hætti. Og þetta er hreinasta zazen iðkunin.

Kodo Sawaki: Sittu óhagganlega á þeim stað þar sem það að vera meiri eða minni en aðrir skiptir ekki máli.

Shohaku Okumura: Þegar Uchiyama Roshi skrifaði þessa grein 1966 var ég menntaskólanemandi og hreifst af athugasemdum hans um nám í Japan. Ég var ekki ánægður í skólanum. Námið var mjög samkeppnismiðað. Mér var kennt af foreldrum mínum og kennurum að leggja hart að mér við lærdóminn til þess að komast inn í virtan háskóla. Þegar ég spurði hvers vegna var svar þeirra eftirfarandi: svo ég gæti fengið gott starf, komist hærra í samfélagsstiganum, og þénað vel. Fyrir mér virtist japanska samfélagið í heild sinni vera eins og risastór peningavél og hlutverki skólans að framleiða hlutina í þessa vél. Ef ég yrði góður og nothæfur hlutur myndi líf mitt einkennast af velgengni og hamingju. Að öðrum kosti færi líf mitt í vaskinn. Ég sá engan tilgang í slíku lífi. Ég vildi annars konar líf. Sawaki Roshi og Uchiyama Roshi virtust skilja efasemdir mínar um skólakerfið. Ég er ævinlega þakklátur fyrir að hafa kynnst þeirra lífsstíl og orðið nemandi þeirra. Næstum fimmtíu árum síðar er Japan orðið eitt ríkasta land í heimi, en meira en þrjátíu þúsund Japanir fremja sjálfsmorð ár hvert. Ég er sannfærður um að kerfið sem krefst þess að ungt fólk leggi hart að sér, keppist við, og verði ríkt hafi ekki gert Japani hamingjusama þegar til lengri tíma er litið. Óhófleg keppni er jafn óheilnæm fyrir siguvegara og þá sem lúta í lægra haldi. Þeir sem tapa þjást af minnimáttarkennd, en sigurvegarar verða einnig fyrir óheilbrigðum áhrifum, eins og hroka sem kemur í veg fyrir að þeir geti unnið í sátt og samlyndi með öðrum. Og þegar þeir hitta loks fólk sem er yfir þeim sett komast þeir ekki hjá því að finna til minnimáttarkenndar. Ég vonast til þess að skólinn geti orðið að stað þar sem ungt fólk getur nært lífskraft sinn á heilbrigðan hátt, sem gerir þeim kleift að lifa á jafnréttisgrundvelli með öðrum.        Sjá í heild sinni hér: http://www.zen.is/heimilislaus-kodo.html