Meditation

 

When life is stressful and distressing, the opportunity for relaxation and real joy is diminished. We are busy, running without purpose, ultimately we become tired, bored, and unhappy. Our hearts, lungs, and other internal organs are overburdened with the pressure of work and anxiety.  How can we enjoy a life of peace, relaxation, and harmony?

Meditation is the answer. Meditation is the art of living through the science of breath control. If you know how to relax your body and mind quickly, at will, you can live a peaceful and harmonious life.

 

 

 

Paramahansa Prajnanananda 

 

 

Sjá meira hér: http://www.kriya.org/resources__article.php?id=92

 

Sesshin í Skálholti

 

Sesshin* með Roshi* í Skálholti 8 .okt. - 12. okt. á vegum Zen á Íslandi

 

 

*Sesshin: Sesshin - "Að snerta hug-hjarta" er iðkunartími sem stendur í 2 - 5 daga. Á sesshin er iðkað frá morgni til kvölds. Þeir sem eru nýbyrjaðir geta komið fyrsta daginn til iðkunar. Við mælum þó með því að allir klári sesshin ef þeir geta. Þessir tímar eru ómetanlegir og mynda sterka kjölfestu fyrir daglega iðkun zen nemans.

 

 

*Roshi: Roshi er kennari. Kennari Zen á Íslandi er Jakusho Kwong Roshi. Sjá betur hér: http://www.zen.is/roshi.htm  og   http://www.smzc.net/pages/kwong-roshi.html

Spiritual?

 

If by eating vegetarian food one will be spiritual, then all the cows, goats, sheep, horses, and other animals will realize God first.

 

 

 

Paramahansa Hariharananda

 

 

 

Swami Mangalananda er væntanleg til landsins helgina 30. jan - 01. feb 2009 til að kenna fólki kriya yoga.

Hugleiðsla

 

Meditation is the art of finding peace and happiness within by using simple methods of calming and stabilising our minds. Modern life can be stressful and busy.  Most of the time we are carried along by the force of emotions, habits and conditioning and end up feeling tired and stressed by everyday life. Practicing meditation can change this.  Meditation can help bring about a natural sense of peace and well-being that can extend to every aspect of our lives. People who meditate regularly tend to sleep better,  handle the ups and downs of daily life with more clarity and ease and relate to others with more compassion and warmth. 

At the heart of it, meditation is simply the practice of paying attention to what we are doing while we are doing it, whatever this may be. In the Buddhist tradition, this type of attention is called mindfulness. 

Traditionally we have come to think of meditation as sitting on a cushion in the lotus position, but this is simply one form of meditation.  Instead, meditation is the patient process of settling our mind in the present moment so that we are fully engaged with whatever we are doing at that moment; and consequently it can apply to all aspects of our lives.  For example, when we eat meditatively, we are fully present with eating, instead of eating with our mouth and planning the rest of our day with our minds.

To become proficient at meditation, we learn to identify and work with distraction, which is the tendency of the mind to drift off into thoughts and daydreams.  Distraction disconnects us from the present moment.  So, in meditation, every time our attention gets lost, we notice this and return it to the focus of our meditation.  This is done gently, just as a good parent gently returns a wandering child back to where he should be. And it is done patiently, again and again, until our mind naturally comes to rest of its own accord in the present moment.

As we become competent at meditation, it stabilises our mind and innate qualities of wisdom and compassion start to reveal themselves to us.  From here they permeate all aspects of our lives. We begin to understand how things are not as solid and unchanging as we'd first thought, and how our lives are interrelated with those of all other living things. Out of this realisation comes a sense of great joy and freedom.  We find ourselves appreciating our lives more and more and living more intensely in the present moment. As we do so, our vision expands to encompass not only our own happiness but also that of all other beings.

 

 

Sjá:http://www.samyeling.org/index.php?module=pagesetter&func=viewpub&tid=19&pid=1

Helgarnámskeið í Gerðubergi 26. – 28. sept. með Ashutosh Muni - Ayurveda - Leið til betra lífs

Ashutosh Muni

Helgarnámskeið í Gerðubergi 26. – 28. sept.

Ayurveda - Leið til betra lífs.

Helgarnámskeið í indverskum heilsufræðum Ayurveda með jógameistaranum og Ayurveda lækninum Swami Ashutosh Muni í Gerðubergi 26.–28. september 
 Einnir fyrirlrlestur fimmtudagskvöld 25. Sept.

Fjallað verður um hvernig við getum bætt andlega og líkamlega heilsu okkar, með því að haga lífi okkar í samræmi við líkamsgerð, sem okkur verður hjálpað að greina á námskeiðnu. Ayurveda dýpkar skilning okkar á andlegu leiðinni og við sjáum skýrar hvaða áhrif lífsmáti okkar og daglegar neysluvenjur hafa á andlegt líf okkar og líkamlega heilsu.

 
Swami Ashutosh Muni er bæði Ayurveda- og hefðbundinn læknir. Hann hefur djúpstæða þekkingu á vediskum fræðum þar sem hann hefur helgað líf sitt djúpri andlegri iðkun og jóga ástundun. Þetta er tækifæri til samveru með einstökum meistara jógavísindanna sem áhugasamir ættu ekki að láta fram hjá sér fara.

 
Upplýsingar og skráning: Einar  861 2101 , Kristbjörg  861 1373 , Áslaug  694 8475  og [e-mail]. www.muni.is

Dagskrá:
 
Fyrirlestur:

Fimmtudagskvöld 25/9, kl. 19:30 - 21:30
Verð kr. 1.000.-

 
Helgarnámskeið:
 
Föstudagskvöld 26/9
Kennsla 19:00 - 21:30
 

Laugardagur 27/9
Jógatími 07:30 - 08:10
Kennsla 09:00 - 11:00
Kennsla 11:15 - 13:00
Kennsla 14:00 - 17:00
Samverustund með tónlist og dansi 19:00 – 21:00

 
Sunnudagur 28/9
Jógatími 07:30 - 08:10
Kennsla 09:00 - 11:00
Kennsla 11:15 - 14:00
 
Verð kr. 21.000.-
(Súpa í hádeginu innifalin)

 
Mögulegt að taka staka daga, eins og pláss leyfir.

Figures of the future

 

The great and rare mystics of the past (from Buddha to Christ, from al-Hallaj to Lady Tsogyal, from Hui-neng to Hildegard) were, in fact, ahead of their time, and are still ahead of ours. In other words, they are not figures of the past. They are figures of the future.

 

 

Ken Wilber - Sex, Ecology, Spirituality

Prajnaparamita verður á landinu 12. - 14. september

 

Prajnaparamita er meistari sem hefur vaknað til vitundar um sitt sanna sjálf. Hún mun koma með náð sína og blessun til Íslands í september í röð fimm tveggja tíma langra samræðna (satsang).

 

Hún fetaði sína andlegu braut í gegnum Advaita, Buddhisma, Ch’an og Zen. Ekki er þó um hefðbundna kennslu að ræða. Frekar verður í rólegri samveru með henni til sjálfssprottinn sannleikur sem blæs fólki í brjóst löngun til þess að vakna til visku síns eigin hjarta og dvelja í friði hins innra sjálfs.

Staðsetning
RÓSIN, Bolholti 4, fjórða hæð, 105 Reykjavík

 Sjá meira hér: www.leidarljos.net

Prajnaparamita

Prajnaparamita fæddist í Hollandi, hún lagði stund á ýmis fræði í hinu hefðbundna menntakerfi en fann sig ekki á þeirri braut. Í leit sinni hitti hún loks hugljómaða sál sem síðar varð hennar fyrsti meistari. Hafði hann svo mikil áhrif á hana að hún gaf hjarta sitt og líf í andlega vinnu.

Eftir fráfall meistara síns, hitti hún sinn núverandi meistara, ShantiMayi, og varði hún miklum tíma með henni bæði á Indlandi sem og í Evrópu. Fyrir um áratug var hún hvött af meistara sínum til þess að bjóða fólki satsang sjálf "komdu með þau heim" var boð hennar.

Hún varð þar með annar af tveim vestrænum meisturum í línu meistara sem heitir Sacha Sangha og er ævaforn lína/ættkvísl sem á rætur að rekja til austur Indlands. Elsti núlifandi meistari í þessari línu heitir Maharajji og býr í Laxmanjhula á Indlandi.

Prajnaparamita hefur nú í áratug gefið satsang víðsvegar um veröldina og um hana hefur safnast mörg hundruð manns sem hún hefur leiðbeint með visku sinni og kærleika.

 

Brot úr viðtali við Eckhart Tolle

 

AC: Ertu lengi í einu hreyfingarlaus þegar þú ert einn?

 

 

 

ET: Já, ég sit stundum í tvær klukkustundir án þess að nokkur hugsun bæri á sér. það ríkir aðeins órofa kyrrð. Stundum ríkir einnig kyrrð þegar ég fer í gönguferðir, skynjanirnar framkalla þá enga huglæga merkimiða. það ríkir aðeins fegurð sem er um leið opin vitund, undrun og lotning.

 

 

 

AC: Í bók þinni, The Power of Now segir þú: „Lokamarkmiðið með heiminum finnst ekki í heiminum, heldur handan hans.“ Geturðu útskýrt hvað þú átt við með þessu?

 

 

 

ET: Að komast handan við heiminn táknar ekki að draga sig út úr heiminum, aðhafast ekkert eða leggja niður samskipti við fólk. Handanleiki er að starfa og eiga í samskiptum án þess að leita neins fyrir sjálfan sig. Með öðrum orðum: það er að starfa án þess að reyna að efla sjálfskennd sína með athöfnum sínum eða sambandi við aðra. Að lokum merkir það að maður þarfnast ekki framtíðarinnar lengur til þess að öðlast fullnægju fyrir sjálfskennd sína eða veru. Menn leita ekki neins með athöfnum sínum, hvorki meiri, fyllri né stærri sjálfskenndar í heiminum. þegar þessi leit er horfin getur maður verið í heiminum án þess að vera heimsins. Maður leitar ekki lengur neins þarna úti til þess að samkenna sig við.

 

 

 

AC: Áttu við að maður hafi lagt niður tengsl við heiminn sem einkannast af eigingirni og efnishyggju?

 

 

 

ET: Já, það þýðir að maður reynir ekki lengur að efla sjálfskenndina, að öðlast dýpri eða stærri sjálfskennd. Í venjulegu vitundarástandi leitar fólk þess með athöfnum sínum að vera meira það sjálft. Á vissan hátt á það sama við um bankaræningjann (svo dæmi sé tekið). Maður sem keppir eftir hugljómun er að leita hins sama vegna þess að hann er að reyna að öðlast ástand fullkomnunar sem er ástand fyllingar, þar sem ekkert skortir á, einhvern tímann í framtíðinni. Menn leita eftir einhverjum ávinningi með athöfnum sínum. þeir leita hamingju en þegar allt kemur til alls eru þeir að leita að sjálfum sér - eða leita guðs, en þannig má einnig orða það. Þeir leita að sjálfum sér á stað þar sem þetta er alls ekki að finna, nefnilega í hinni venjulegu, óupplýstu vitund, vegna þess að hin óupplýsta vitund er alltaf í leitarham. Þetta þýðir: þeir tilheyra heiminum - eru í heiminum og eru um leið eign heimsins.

 

 

 

AC: Áttu við að þeir horfi fram á við í tíma?

 

 

 

ET: Já, heimurinn og tíminn eru í eðli sínu tengd. þegar maður lætur af allri leit í tímanum sjálfum sér til handa getur maður verið í heiminum án þess að vera eign heimsins.

 

 

 

AC: Hvað áttu nákvæmlega við þegar þú segir að tilgangurinn með heiminum liggi handan hans?

 

 

 

ET: Heimurinn lofar okkur uppfyllingu óska einhvern tímann í framtíðinni og síðan leita menn stöðugt að efndum þess loforðs í tímanum. það kemur fyrir að fólki finnst: „Já, nú hef ég loks fundið það sem ég leitaði,“ en fljótlega gerir það sér ljóst að það hefur ekki náð því og við leitnin heldur þá áfram. þetta er vel orðað í bókinni A Course in Miracles en þar segir að viðkvæði egósins sé: „Leitið en finnið ekki.“ Fólk horfir með eftirvæntingu til framtíðar í leit að hjálpræði - en framtíðin kemur aldrei.

 

þegar allt kemur til alls stafar þjáningin af því að við finnum ekki það sem við leitum. Og það er upphaf vöknunar - þegar við uppgötvum að þetta sé  e.t.v. blindgata. það sé eins víst að ég komist aldrei þangað sem ég stefni og það sem ég leita bíði mín alls ekki í framtíðinni. Fyrst villumst við í heiminum en fyrir þrýsting frá þjáningunni vaknar skilningur á því að svaranna sé ekki að leita í veraldlegri velgengni í framtíðinni.

 

Þetta er mikilvægur áfangi fyrir marga, þessi djúpa sálarkreppa þegar heimurinn eins og þeir hafa skilið hann og sjálfskenndin sem fleir hafa alið með sér missa gildi sitt. þetta kom fyrir mig. Ég var í sjálfsmorðshugleiðingum, en þá gerðist eitthvað allt annað - dauði sjálfskenndar sem hafði lifað á samkenningu við sögu mína og hlutina umhverfis mig, heim minn. Eitthvað vaknaði á því augnabliki, djúp og orkuþrungin og lifandi kyrrð, veran. Síðar nefndi ég það „návist“. Ég skildi - sem þó var ekki vitsmunaleg niðurstaða - að þetta er það sem ég er, handan orðanna, þessi bráðlifandi, djúpa kyrrð.

 

Nokkrum árum síðar nefndi ég þetta „hreina vitund“ og allt annað „mótaða vitund“ (conditioned consciousness). Mannshugurinn er mótuð vitund í formi hugsana. Mótaða vitundin er allur heimur okkar og búinn til úr mótuðum hugsunum. Allt sem við upplifum er mótuð vitund, jafnvel hlutirnir. Mótuð vitund fæðir af sér formin sem síðan mynda heiminn. Svo er að sjá að mönnum sé það nauðsyn að villast í hinum mótaða heimi, það virtist vera hluti af þroskaleið þeirra, að villast í hugsuninni sem er mótuð vitund.

 

Vegna þjáningarinnar sem fylgir villunni kemst maður að því að hið ómótaða er maður sjálfur. þess vegna þörfnumst við heimsins til þess að komast handan við heiminn. þess vegna er ég óendanlega þakklátur fyrir að hafa villst.

 

 

Tilgangurinn með heiminum er að menn villist í honum og þjáist, að skapa þjáningu sem virðist nauðsynleg til þess að menn vakni. þegar menn loks vakna skilja þeir um leið að á því augnabliki er þjáningin ónauðsynleg. þeir hafa bundið enda á þjáninguna af því að þeir eru handan heimsins. þar er engin þjáning.

 

 

Þetta virðist vera leiðin sem liggur fyrir öllum að fara. Kannski ekki fyrir alla í þessu lífi, en þetta virðist vera allra leið. Ég trúi því að jafnvel án andlegrar leiðsagnar muni allir að lokum fara þessa leið. En það getur orðið bið á því.

 

 

 

AC: Löng bið.

 

 

 

ET: Mjög löng. Markmið andlegrar fræðslu er að spara tíma. Grunnboðskapur hennar er að maður þurfi ekki lengri tíma og þarfnist ekki meiri þjáningar. Ég segi við fólk sem kemur til mín: „þú ert tilbúinn að heyra þetta vegna þess að þú hlustar á það. Enn eru milljónir manna sem vilja ekki hlusta á þetta. þeir þurfa lengri tíma. En ég er ekki að tala við þá. það sem þú heyrir nú er að þú þarft ekki meiri tíma og þú þarfnast ekki meiri þjáningar. þú hefur leitað í tímanum og leitað frekari þjáningar.“ Og að heyra þetta, „þú þarfnast þess ekki framar“ - bara það er fyrir suma augnablik ummyndunar.

 

 

Hið fagra og góða við andlega fræðslu er að hún bjargar mönnum frá æviskeiðum ...

 

 

 

Sjá viðtalið í heild sinni hér: http://www.gudspekifelagid.is/Eckhard_Tolle_vidtal_1.htm

 

Meditation is one of the greatest arts in life

 

Meditation is one of the greatest arts in life-perhaps the greatest, and one cannot possibly learn it from anybody, that is the beauty of it. It has no technique and therefore no authority. When you learn about yourself, watch yourself, watch the way you walk, how you eat, what you say, the gossip, the hate, the jealousy-if you are aware of all that in yourself, without any choice, that is part of meditation.

 

 

Krishnamurti

Síðasti fyrirlesturinn sem Shunryu Suzuki-roshi hélt þann 21. ágúst 1971 - 2. hluti

 

"Way things exist." Here is, maybe, the problem of "to be" and "should be." "To be" and "should be." Recently people do not like the words "should be." [laughs] You like "to be," maybe. "Should be" looks [like] some rules, and "to be" is freedom: Whatever you do, that is good—that is "to be."

 

But it will be the opposite. "Should be" is "to be" [laughs], and "to be" is "should be." When you behave according to the circumstances, appropriately, then that is "should be" and that is "to be." "To be" and "should be" is same. But when your selfish idea arises and rejects "should be," reject the way you exist, then that is not way "to be." You are involved in delusion—delusion of self.

 

And in its strict sense, you cannot survive in that way. You think you can, but actually you cannot. Or you want to survive in that way, but actually it is not possible. If you want to go to Los Angeles, you should take Freeway 101 [laughs]. You cannot go that way, even though you want to go opposite way. "Many people are going that way, take 101, so I will go to the opposite way." Eventually you will reach to Los Angeles [laughs, laughter]. But that is a kind of—the way you choose.

 

So to think about a kind of freedom is good, but actually that is not possible. So knowing that that is not possible, to think about it is another matter. But if you sit seriously—try to do whatever you want to do, that is delusion. It means that you are completely involved in delusion. It is not actual. It is not possible to survive in that way. So "should be" and "to be" is not different.

 

So real freedom is in "should be" and in its true sense "to be." That "should be" is the way for beginners, and that "to be" which is one with "should be" is the advanced student. So first stage should [laughs]—should be "should be." [Laughs, laughter.] And "should be," should be "should be" [laughs]—an endless, continuous practice of "should be" [laughs]. You have no chance to get out of "should be" [laughs]. That is okay. Pretty soon "should be" will be "to be." "Should be" or "to be"—you don't care. "Should be" is okay. "To be" is okay, for you. That is the goal of practice.

 

So Dōgen-zenji says, "Buddhism originally is beyond all positivity and negativity." Buddhism originally is beyond the all "to be" and "should be." Real way is not only "to be," but also "should be." Or not only "should be," but also "to be." That is real way. That is the stage you will acquire after following teaching.

 

Ahh. This is rather discouraging [laughs]. Maybe if I say so from the beginning, you may say, "Oh, I wish I didn't start practice Buddhism. [Laughs.] It is too difficult." You may say so, but Buddhism is not any special teaching. Actually, Buddhism is our human way.

 

Here we have many things to think about. First of all, we should know how—we should know that this world is for human being—for human being, not for birds or cat but for human being—this world is world of suffering [laughs]. Originally—not originally, but—for human being, as long as we are human nature, which is very selfish, which care for something which you cannot acquire or you cannot expect. That is human nature. We care for something which we cannot reach. Or because you cannot reach you want it. Because we do not stay young forever, we want to be young always [laughs]. Something which we cannot expect is something we like. That is our human nature. So human life is, at the same time, a life of suffering. That is very true.

 

We should know many things about our human being. When you know about human nature deep enough, then you will start to practice Buddhism. It is like operation. When the pain is strong enough to accept operation, you will go to the doctor [laughs]. But it is almost impossible to have operation when you have no pain. Because you have a great pain, because you know human nature well enough, you start Buddhism like you go to the doctor to have operation. This is nature of Buddhism. That is why you practice zazen.

 

At first when you sit, many things will come up, many ideas—many wrong ideas and many things you did before. We don't do so much good things in comparison to bad things [laughs]. Most of the things we do is bad [laughs] or things you feel regretful. Something when you do, you feel very good, but after you did it, how do you feel? [Laughs.] "Oh. I thought it was very good, but it was not so good." [Laughs.] That is something—feeling you have. And that kind of feeling comes up constantly when your mind is very calm, like a bubble comes up from the bottom of the water. When the water is rough—not smooth enough, then no bubbles comes out. Even though it comes out, you don't notice it. As soon as your mind becomes calm, you may realize how much bubbles you have in your bottom of your heart. The real practice starts from that kind of practice.

 

You may say Zen practice should be calm—to have calmness of your mind is real practice. "I have been practicing zazen for so many years—two years, three years, or more than that. Still I don't have calmness [laughs] of mind at all. What shall I do?" That will be your question.

 

In zazen practice, we say if something arises in your mind, let it arise, let it come. Then it—they will not stay so long, so let it go away. In zazen that works pretty well. If you let it come, and if you do not entertain them, they will go away. But in actual life it is not so easy. You may suffer. Then what will you do? When you suffer, what you will do? The suffering is very strong. What will you do? Here is something you should think about.

 

The one point is, your practice is in the first stage, and you have next stage and the third stage. In the next stage, you will, like when you have good zazen practice, nothing arises in your mind. Your mind will be, even for a while, in complete calmness, where there is no image or no feeling. Your mind is complete calmness. That is the next stage you will have in your zazen practice. And the third stage will be the stage you come back to the stage—something like the first stage where there is many problems, where there is many weeds, and where there is many flowers. But the way you see the flowers, the way you see the weed, is different, but nearly the same stage. Looks like same stage, but big difference.

 

So you don't have to solve that problem. The point is you should continue that practice of difficulty. That is the point. So you should know that is only the first stage of your practice. So you cannot solve the problem only at the first stage. If you struggle at the first stage, you will lose your practice. That is why we say, "Great patience is the best of virtues. [Laughs.] To continue it is most important practice