Rigningin eyðir öllum deilum um vatnið á akrinum

 

Rigningin eyðir öllum deilum um vatnið á akrinum. Í miklum þurrki er slegist um áveituvatnið á akrinum. Með rigningunni leysast deilurnar upp. Það verður enginn munur á fríðri og ófríðri konu þegar þær eru báðar orðnar áttræðar. Upprunalegt sjálf er tómt og heiðskýrt.   

Vegna þess að deilan snýst um áveitu á akrana sem er nauðsynleg vegna þurrka, er vandamálið úr sögunni um leið og það byrjar að rigna. Sá möguleiki er til staðar, ef ég fer út á þessari stundu, að ég verði fyrir bíl og farist. Ef það gerðist myndu hugsanir á borð við "Ég vil þetta, ég vil hitt" rödd græðginnar, "hvílíkur asni getur þessi maður verið" rödd reiðinnar eða löngun til einhverrar ákveðinnar konu, hverfa eins og dögg fyrir sólu, eins og þegar rigningin eyðir öllum deilum um vatnið á akrinum. Á meðan við lifum sköpum við okkur vandamál sem byggjast á því að við höldum áfram að lifa. En það er mikilvægt að líta á þessi vandamál með það í huga að á næsta andartaki séum við liðin lík. Þannig getum við slappað af í þeirri vissu að við þurfum ekki að festast í okkar eigin skoðunum og rembast við að ná okkar málum fram. Með öðrum orðum; zazen er að líta á heiminn eins og maður sé þegar kominn í gröfina.

 Uchiyama roshi