Menn eiga að vita, að innra með þeim býr hið eilífa

12

Menn eiga að vita, að innra með þeim býr hið

eilífa, og ekkert, er þeir þurfa að vita, er þessu

æðra. Þegar maður skynjar sitt innra sjálf, hinn

kvika efnisheim og hið skapandi almætti, þá er allt

fullkomnað. Þetta þrennt er eitt: Guð.

 

13

Eins og neisti elds, sem leynist í viði, er

ósýnilegur en verður vakinn til lífs með núningssprota,

þannig er unnt að vekja sjálfið, sem í líkamanum

býr, með hinu heilaga máttarorði, AUM.

 

14

Hugsi maður sér líkamann sem viðarstofn og

sjálf sitt sem núningssprota, þá getur hann með

staðfastri íhugun skynjað dýrðarbirtu sjálfsins

eins og eldneista í viðarbút.

 

15

Eins og olía felst í sesamfræi, rjómi í mjólk,

vatn í árfarvegum og neisti í núningssprota,

þannig birtist sjálfið í voru innra eðli,

leiti maður þess í sannleika og sjálfsafneitun.

 

16

Andinn, sem í öllu býr, eins og rjómi í mjólk,

hann er uppspretta allrar sjálfsþekkingar og

sjálfsþróunar. Hann er guð hinnar háleitu

launvizku, hann er guð hinnar heilögu launvisku.

 

Launvizka Vedabóka - Svetasvatara Upanishad, fyrri hluti

(Sören Sörenson endursagði úr frummálinu)