... stundum er ég meira ekki-neitt en vanalega

 

Ég kannast orðið við þessi umbrot, einsog eitthvað í mér sé að láta undan, eitthvað að eyðast eða springa, klaki að bráðna. Þegar svoleiðis kom fyrir mig þegar ég var lítill drengur í Svartárdal þá fór ég einförum og vissi ekki hvaðan á mig stóð veðrið. Núorðið kann ég að gera ekki neitt og vera ekki neitt og lofa þessu furðulega X-i, hinni óþekktu stærð að vera til, að brjótast fram í vitundina.

Allt kvöldið gekk ég um einsog ekki-neitt. Raunar er ég alltaf einsog ekki-neitt, en stundum er ég meira ekki-neitt en vanalega.

 

Sigvaldi Hjálmarsson - Tunglskin í trjánum. Ferðaþættir frá Indlandi. Bls. 156