Þannig er guð hin dularfulla eyða í sjálfum þér

 

Þú spyrð og leitar, af því að það er eitthvað, sem þig vantar. Þú ert eins og brot. Ef það væri ekki einhver dularfull eyða í þér, hefðirðu getað verið kyrr þar sem þú varst og hvorki þurft að fara neitt né gera neitt. Allt þetta amstur er í rauninni bara leit, öll þessi störf og barátta, allt þetta, sem er manni ,,nauðsynlegt" og manni ,,skylt." Það er þetta, sem vantar, sem rekur okkur áfram, þörfin fyrir að ná algerum heilleika, þannig að maður sé fullkominn í sjálfum sér, ekkert sem þurfti að brjótast út, ekkert sem vilji komast inn

  

En hvað er þetta sem vantar?

  

Við því eru auðvitað heldur alls engin svör til. En þessu sem vantar höfum við gefið nafnið ,,guð."

  Við skulum samt gera okkur grein fyrir því, að þetta orð nær á engan hátt þeim veruleika, sem á bak við það stendur og það á að tákna. Eins og öll önnur orð er það túlkun á hugsun, og sú hugsun er mannleg smíð, og því takmörkunum háð eins og höfundarnir. Allir viðurkenna að ,,guð" sé eitthvað miklu stærra og meira en þeir geta skilið. En mér er ekki grunlaust um að of fáir hafi hugfast, að hann – eða sá veruleiki sem þetta orð virðist tákna, - er líka svo nærri hverjum manni og svo einfaldlega augljós í framkvæmi sínu í lífi manns, að þeim láist að veita honum athygli.   

Við skulum í þetta sinn reyna að leggja frá okkur alla þessa venjulega hugsanaleppa um guð, ekki ánetjast þeirri blekkingu að við þekkjum guð af því að við kunnum að nefna guð. Við skulum gera okkur grein fyrir, að eins og mörg svör eru aðeins andleg svæfilyf, þannig eru margar okkar nafngiftir og skýringar eins og fallegt fortjald fyrir því sem er ekki hægt að skýra, aðeins er hægt að lifa. Við skulum nálgast spurninguna um guð í manninum frá hinu einfaldasta og upprunalegasta sjónarmiði venjulegrar lífsreynslu.

  

Þetta sem þú kallar guð, er það sem vantar að þú sért algerlega sjálfum þér nógur, fullkominn heilleiki. Þetta sem þú ert að nálgast, af því að þú getur ekki annað. Þetta sem knýr þig til að leita og spyrja. Þannig er guð hin dularfulla eyða í sjálfum þér. Þannig er guð hin mikla ósvaraða spurning í sjálfum þér. Og þegar þig vantar ekkert, ertu guð.

Sigvaldi Hjálmarsson - Guð í sjálfum þér. Grein í vorhefti Ganglera frá árinu 2008.