Hvers vegna segjum við að við ,,gleymum okkur"?

 

Hvers vegna segjum við að við ,,gleymum okkur"?

Vegna þess að þetta venjulega ,,ég" - þessi hrærigrautur úr hugsunum, löngunum, óbeit, vonum, draumum og minningum - er skyndilega alveg horfið.

Og þetta er þægilegt sálarástand, eiginlega hrein sæla.

Hvers vegna?

Vegna þess að öll okkar vansæla liggur í þessu venjulega ,,égi". Þegar það er horfið hverfur öll þjáning af sjálfri sér um leið.

Og þótt þú ,,gleymir" þér og ,,égið" hverfi þá ertu samt ekki í neins konar leiðslu. Þú ert ekki sofandi eða hættur að vera til. Þú hefur ef til vill aldrei verið meira lifandi. Þú ert orðinn annað, einhver annar miklu stærri og þögulli veruleiki.

Þessa reynslu þekkja allir.

Á slíkum andartökum hefurðu skýra vitund um dýpri veruleika sálarlífsins, líkt og þegar sést upp í heiðan himin milli skýja.

Þetta er ævintýri andartaksins. Það er svo nærri að við sjáum það ekki, svo sjálfsagður hlutur að við tökum ekki eftir því.

 

Sigvaldi Hjálmarsson - Eins og opinn gluggi. Tólf erindi um mystísk viðhorf.

 

 

 

 

Athugasemdir

[Óskar Arnórsson, 26.6.2010 kl. 08:38]

Sammála öllu nema því að ég trúi ekki að þessa reynslu þekki allir. Því miður. Það eru næstum forréttindi að hafa getað aflað sér þessarrar reynslu eða einhverrar aþnnig að maður skilji hvers vegna það er mikilvægt að vera góður í að gleyma sjálfum sér...

[OM , 27.6.2010 kl. 23:32]

Ég held að reyndar að allir hafi einhvern tíma orðið fyrir svona reynslu eins og Sigvaldi er að tala um. Textinn er nú mun lengri en hér kemur fram og er þetta lítið brot úr honum. Hann er ekki endilega að tala um einhverja háa mystíska reynslu eins og getur komið fyrir í hugleiðslu, eða hugleiðingu eins og hann kýs að kalla það, þar sem égið gufar upp og eftir er ,,ekki neitt". Hann er líka að tala um það þegar við gleymum okkur við daglega störf, áhugamál eða hvað sem er; þú ert djúpt sokkinn í eitthvað og lítur upp og klukkutími er liðinn en þér finnst sem 5 mín. hafi liðið og þú ,,gleymdir þér" og tímanum.

Annars góð grein hjá þér á blogginu þínu. Ég vil ekki vera að setja inn komment því ég sé að Vantrúarmenn eru duglegir þarna og ég nenni ekki að fá mikið af þeim hingað á þessa síðu til að segja mér til :)

Takk fyrir innlitið, Leifur

[Óskar Arnórsson, 28.6.2010 kl. 08:34]

Já þeir verða fyrir henni enn eru ekki meðvitaðir um hana. þetta ástand er auðveldast að þekkja úr dáleiðslu. það er þetta millibilsástand á draumi og vöku. Eins og dagdraumar. Í dáleiðslu eru menn bara undir áhrifum dáleiðarans. Enn þetta "aða gleyma sér" er svo neikvætt hlaðið, eins og að maður hafi gert eitthvað rangt. Eins og það væri galli. Þetta er einmitt ástandið sem fólk sækist í til að slappa af og koma ró á hugan. Ef það er eitthvað sen fær mig til að "gleyma mér" þessa dagana, þá er það bloggið!  Svo "vakna" ég og fer út í sólina.....

Já Vantrúarmenn. Ég tilheyri hvorugum. Vantrúarmenn vilja ekkert vita af mér því  ég viðurkenni Guð, og Guðstrúarfólkið vill ekki sjá mig því ég trúi ekki á Biblíunna. Það er voðalega vandlifað í þessum heimi. Ég veit ekki hvar ég get staðsett mig í þessu graut öllum, enn verð líklegast  að vera "trúarlegur munaðarleysingi" þangað til þessi skoðun mín verður viðurkennd.... og svo loksins þegar hún verður viðurkennd verð ég komin með einhverða allt aðra... 

[OM , 28.6.2010 kl. 09:51]

Maður þarf náttúrulega ekki að staðsetja sig neins staðar. Ég á erftitt með að staðsetja mig einhvers staðar og geri það ekki. Trú er persónuleg og um leið og þú staðsetur þig þá hættir trúin að vera trú og verður að trúarbrögðum, en alls ekki í öllum tilfellum. Sumir eru alla ævi að leita að hvar þeir geti staðsett sig en eru svo eftir allt saman rétt ,,staðsettir." Ég finn mig einna helst í Guðspekifélaginu, sem er ekki trúfélga, en þar rúmast allar skoðanir og hver og einn hefur þetta eins og hann vill enda eru einkunnarorða félagsins: ,,Engin trúarbrögð eru sannleikanum æðri." En þú kannast eflaust við þetta ágæta félag: http://www.gudspekifelagid.is/ 

Kv. LL

[Óskar Arnórsson, 29.6.2010 kl. 03:25]

Alveg sammála þessu með að ekki staðsetja sig. Alla vega er þetta það skemmtilegasta sem ég veit. Ég þekki bara svo lítið til íslenskra áhugamannafélaga  í þessum málum....ég kannast við Guðspekifélagið enn hef aldrei verið í sambandi við þá.

[OM , 29.6.2010 kl. 10:22]

Sammála þér að þetta er það skemmtilegasta sem ég geri. Guðspekifélagið (Lífspekifélagið vilja sumri kalla það) er með dagskrá alla föstudaga og laugardaga og er það oftast í fyrirlestrarformi. Hér getur þú séð dagskrána fyrir síðasta vetur (dagskráin er fyrir neðan dagskrána um sumarskólann): http://www.gudspekifelagid.is/dagskra/index.html 

Einnig mæli ég sterklega með þessu sem er á laugardögum hjá Guðspekifélaginu: Laugardaga  kl. 14:00 er hugleiðing, kl. 14:30 fræðsluefni eftir Sigvalda í umsjá Birgis Bjarnasonar. Þarna fer Birgir Bjarnason yfir fræðlsuefni frá Sigvalda Hjálmarssyni sem að ég tel að sé einhver mesti ,,hugsuður" sem Ísland hefur átt.

Kv. LL

[Óskar Arnórsson, 29.6.2010 kl. 14:14]

Ég ér því miður nýfluttur og bý í Stokkhólmi, og fer á fyrirlestra hjá öðrum félagsskap sem er kanski ekkert ósvipaður.