Jón L Arnalds - I MANNLEGUR ÞROSKI

 

D. T. Suzuki talar á einum stað í grein, sem hann nefnir “Fyrirlestrar um Búddisma” um tvenns konar kvíða, almennan kvíða og grunnkvíða og hann er ekki einn um það. En hann heldur því fram að almennur kvíði hverfi sjálfkrafa, ef grunnkvíðinn sé leystur upp. Hann segir ennfremur, að allar kvíðamyndir í okkur stafi af þeirri staðreynd, að einhvers staðar í vitund okkar sé tilfinning fyrir ófullkominni þekkingu á stöðunni og þessi þekkingarskortur leiði til öryggisleysis og síðan kvíða í sínum stigbreytilegu myndum. “Égið” er alltaf í miðju hverrar stöðu, sem við upplifum. Þegar þetta “ég” er ekki fullkomlega þekkt, þá kvelja spurningar eins og eftirgreindar okkur sífellt: “Hefur lífið tilgang?” “Er allt hégómi?” og Suzuki rekur nokkrar spurningar í svipuðum dúr í grein sinni, en segir svo: “En hver er “ég”, sem stend að baki öllum þessum ráðgátum og brennandi spurningum? Hvar er að finna öruggan grunn, sem ég get staðið á án nokkurs kvíða? Eða, hvað er “ég”? Því þetta “ég” gæti sjálft verið hinn öruggi grunnur. Gæti þetta verið sú staðreynd, sem mér hefur ekki tekist að uppgötva til þessa? “Égið” verður því að uppgötva. Og ég verð í lagi”. Síðan heldur Suzuki áfram að kanna þessi mál í grein sinni í samræmi við sjónarmið Zen Búddisma.

Allir þekkja spurningu Ramana Maharsi: Hver er ég? Ramana er þó sprottinn upp úr gerólíkum jarðvegi. Þótt aðferðir hans séu aðrar en Zen Búddismans, leiða þær til hins sama.

Þetta er rakið hér til að árétta, að grunnkvíðinn liggur í öllum mönnum, svo lengi sem þeir hafa ekki áttað sig á stöðu hugsunarinnar eða réttara sagt haldleysi hennar. Hér er á ferðinni sá grunnur, sem öll seinni vandamál spretta af. Því miður er málið ekki svo einfalt, að kleift sé að losna við grunnkvíðann, án þess að leysa fyrst upp önnur efri lög, sem myndast hafa í mannssálinni. Skal nú næst vikið að því hvernig þau myndast.

 

Lesa greinina í heild sinni hér: http://www.gudspekifelagid.is/greinasafn/JonLArnalds/I_mannlegur_throski.1.html