Getur nær-dauða reynsla varpað ljósi á líf eftir dauðann?

 

 „Nær- dauða-reynsla“ er grófleg þýðing mín á ensku skilgreiningunni Near death experience. Það er erfitt að skilgreina og skýra hvað átt er við með nær-dauða-reynslu. Með einhverjum fyrirvörum má þó segja þetta: Nær- dauða -reynsla er reynsla þess einstaklings sem hefur verið við dauðans dyr, hefur dáið í læknisfræðilegri merkingu, en hefur síðan snúið aftur til lífsins, verið endurlífgaður, og vitnar um að hann hafi verið einhversstaðar annars staðar en í myrku meðvitundarleysi hins dána líkama.

Það eru til fjölmargar reynslusögur sem lúta að þessu. Sumir segja svo frá að þeir hafi farið á einhvern hátt út úr líkamanum og séð sjálfa sig að ofan, horft niður úr loftinu á skurðarborðið, þar sem læknar börðust við að endurlífga dáinn líkamann. Þeir hinir sömu lýsa þessu ferðalagi meðvitundarinnar utan líkamans sem hægfara svifi, eins og hitastreymi sem ber þá upp og lætur þá svífa utan og ofan þess sem er að gerast í kringum þá. En svo eru önnur sem vitna um allt öðruvísi ferðalag. Þau segja svo frá að þau hafi ferðast á miklum hraða gegnum einhverskonar göng, oft í átt að sterkum ljóskjarna, stundum í átt að fjölskyldu og vinum sem hafa látist fyrir löngu.

Lýsing í smáatriðum

Sum þeirra sem upplifa sig svífandi yfir líkama sínum á skurðarborði geta stundum lýst í smáatriðum því hvað var um að vera í skurðstofunni. Hin, sem efast um að þessi reynsla hafi átt sér stað í raun og veru, benda gjarnan á að þarna hafi undirmeðvitund sjúklingsins líklegast verið að verki. Sjúklingurinn sé bara að „endurspila“ gamlar minningar úr kvikmyndum eða sjónvarpsþáttum eða fyrri reynslu sína af spítalavist. Það sé vísindalega sannað að meðvitundin geti ekki verið fyrir hendi utan líkamans. Þess vegna hljóti þessi reynsla að eiga sér eðlilega skýringu. Maðurinn sé aðeins tölva. Meðvitundi sé eins og tölvuforrit. Þegar rafmagn fer af tölvunni slokknar á forritinu.

Um allan heim eru samt til frásagnir karla og kvenna sem búa að þessari reynslu. Frásagnir þeirra hafa margar verið skráðar og rannsakaðar og gefnar út. Slíkar rannsóknir voru sérstaklega viðamiklar á sjöunda og áttunda áratug síðustu aldar, þó nokkuð hafi dregið úr þeim síðan. Þá var líka mikill almennur áhugi á þessum málefnum, en fjarað hefur undan honum hin síðari árin. Svo nefnd sé ein þekkt rannsókn, þá gaf sálfræðingurinn Raymond Moody út rannsóknir sínar árið 1975 í bók sem hann nefndi „Life after life“, eða Lífið eftir lífið, en hún varð metsölubók og var meðal annars þýdd á íslensku. Þar ræddi Moody við fjölda sjúklinga og skráði sögu þeirra og reynslu.

 

Lesa greinina í heild hér: http://www.pressan.is/pressupennar/Lesa_Thorhall_Heimisson/getur-naer-dauda-reynsla-varpad-ljosi-a-lif-eftir-daudann

Athugasemdir

[Stefán (IP-tala skráð) 28.6.2012 kl. 10:36]

Sá þátt fyrir löngu síða þar sem nokkrir voru í stórum spítala og þeir fyldust með nákvæmlega þessu. Það var nánast alltaf sama sem skeði (man ekki alveg hvað það var, en það tengist að heilinn fær ekki blóð), og þegar það skeði þá skráðu þeir hvað voru margir, hvernig leit gólfið út ofl, og svo töluðu þeir við fólkið eftir á, og alltaf voru þau langt frá því lýsa hlutunum rétt, not even close. Og aðalgaurinn sem sá um þetta hélt að það væri eitthvað til í þessu en á endanum þá sá hann að þetta er bara heilinn að freaka út.

Þetta er eins og með flest allt sem er skrítið eða lítur út fyrir að vera yfirnáttúrlegt, þegar það er skoðað ekki með því hugafari að sanna það heldur að reyna vera hlutlaus þá oftast er þetta eins og Scobby Doo teiknimyndinar, það var ekkert yfirnáttúrlegt bakvið hlutina.

[DoctorE (IP-tala skráð) 28.6.2012 kl. 12:42]

Heilinn í "Shutdown" mode... auðvitað getur fólk talið sig sjá/heyra eitthvað; En þetta er bara heilinn að deyja.. þetta segir ekkert um líf eftir dauðann.
THe end

[OM , 30.6.2012 kl. 09:44]

Ok