Flest okkar eyða ævinni innilokuð í fangaklefa eigin hugsunar

Flest okkar eyða ævinni innilokuð í fangaklefa eigin hugsunar. Sjálfsupplifunin, skilyrt af fortíðinni og viðhaldið af misjafnlega sjálfhverfri hugsun, takmarkast við þær hugmyndir sem við gerum okkur um það sem við köllum ,,ég”.

Samt er í okkur öllum vitundarvídd sem nær miklu dýpra en nokkur hugsun. Og hún er kjarni þess sem við erum. Við getum kallað hana núvist, varurð eða óskilyrta vitund, en líka Búddaeðlið eða Krist hið innra.

Þegar við finnum þessa vídd frelsum við okkur og heiminn undan þeirri þjáningu sem við bökum sjálfum okkur og öðrum með hugsun og líferni sem takmarkast fyrst og síðast við ,,elsku mig”. Og varanlegan innri frið, kærleik, fögnuð og sköpunargleði öðlumst við ekki nema við hvílum í þessari óskilyrtu vitund.

Ef þú getur borið kennsl á hugsanir sem hugsanir einvörðungu, þótt ekki sé nema stöku sinnum, ef þú getur þar að auki verið vitni að tilfinningaviðbrögðum þínum þegar þau eiga sér stað, þá er þessi vitund þegar að verki í þér. Hún er varurðin þar sem hugsanir og tilfinningar birtast, tímalaust innra rými þar sem lífi þínu vindur fram. 

Eckhart Tolle – Kyrrðin talar (Stillness speaks)