Umrót

 

Um þessar mundir og á næstu árum og áratugum eru miklar breytingar að eiga sér stað í lífi manna og annarra lífvera. Sumt af því hefur áður sést í mannkynssögunni. Harðstjórar drotna yfir hugsun og hegðun þjóða. Halda þjóð „sinni“ annars vegar í fjötrum stríðs, fordóma, firringar og sjálflægni eða á hinn bóginn fátæktar, hungurs og fávísi, nema hvort tvegga sé. Afleiðingin er ma. vaxandi hópur flóttamanna á barmi örvæntingar. Vígahópar valsa um með slíkri villimennsku að sú hugsun læðist að hvort slíkir eigi yfirleitt tilverurétt meðal manna.

Sameinuðu þjóðirnar sem áttu að stuðla að friði og skilningi meðal manna í heiminum virðast litlu geta breytt.

 Til að gera ástandið enn verra bætist við hlýnun jarðar með viðeigandi veðrabreytingum, ofsa og öfgum, einnig vegna hegðunar manna. Verða þessar breytingar til þess að meirihluti mannkyns muni sýna meiri skilning, betra umburðalyndi, dýpri mannkærleika, víðtækari hjálpsemi, minni sjálflægni eða mun hugsunin um ég og mitt verða meira ráðandi?

Þetta er sá prófsteinn sem bíður allra manna. Viljum við lagast? Getum við það? Eru menn á þroskabraut?

Lítill hluti fólks vill og gerir eitthvað til að bæta almennt ástand og líðan manna, aðeins fleiri vilja það en gera lítið, margir, sennilega um helmingur manna, leiða hugann lítt að því að gera heiminn betri hugsa fyrst og fremst um sig og sitt og tiltölulega fámennur hópur mannkyns gerir ýmislegt til að skaða líf annarra.

Allt á þetta rætur í huga manna. Með huga er hér átt við hugsun og tilfinningalífi manna. Hugurinn er helsta viðfangsefni okkar, lagist hann lagast flest í mann- og jarðlífi.

 En hugann er erfitt að eiga við, hugurinn lagar ekki sjálfan sig. Viðfangsefnið þarf að dýpka. Það er hægt að gera nokkuð sem leiðir til breytinga á huganum. Þær breytingar koma frá „dýpri“ lögum mannverunnar. Þær stafa frá vitundarlögum sem eru handan hugans.

Hugurinn er eiginlega hindrun í breytingum á honum sjálfum. Hann getur auðveldlega orðið betur að sér, aflað sér meiri þekkingar, maðurinn getur orðið gáfaðri en ekki er víst að skynsemin og vilji til betrumbóta gangi í takti. Við þurfum að flysja af huganum fyrirbæri eins og sjálflægni, eigingirni og skammsýni. Það gerum við með því að koma „auga“ á þetta í huganum. Við þurfum að komast upp á lag með að taka betur eftir því sem er að gerast í huganum, viðurkenna það og gefa því skilning og væntumþykju sem er handan hugans.

Skoðum td. skammsýni þegar hún kemur upp í huganum. Við fréttum af einhverju sem samræmist ekki daglegri upplifun okkar. Horfum á þau viðbrögð sem segja „þetta ástand er skelfilegt — en hvað get ég gert“ eða „þetta getur nú ekki verið, þetta eru aðeins blekkingar“. Skoðum hvað hindrar að víðari skilningur komist að. Vanabundin ferli í huganum loka fyrir aðra möguleika. Róum hugann og athugum hvað kemur í ljós. Þegar hægist á starfsemi hugans um stund birtist það sem er handan hans.

Birgir Bjarnason

 

Inngangsorð úr Mundilfara, fréttablaði Lífspekifélagsins, sem mun birtast hér innan tíðar.