Er þetta ekki tímasóun?

 

Þegar við sitjum í zazen finnum við örugglega fyrir vonbrigðum og ófullnægjanleika, skynjum óöryggi og tilgagnsleysi. Við hugsum; "ég iðka ötullega en upplifi ekki þau 'viðbrögð' eða 'áhrif' sem ég æski. Kannski er ég að gera eitthvað vitlaust. Kannski er áreynsla mín ekki nægjanleg. Eða kannski hentar zazen mér ekki…" Þess konar efasemdir og spurningar rísa í huga okkar ein af annarri. Á þeim tíma upplifum við okkur algjörlega týnd, hugsandi: "ætti ég að halda áfram svo ómóttækilegri iðju eða ekki? Er þetta ekki tímasóun?" En slíkt er algjörlega í lagi fyrir zazen. Enn fremur er það merki þess að seta okkar stefnir í rétta átt.

 

​- Issho Fujita, Ekkert að öðlast, ekkert að uppljóma, í þýðingu Brynjars Kristinssonar