Yoginn

15. Og yoginn finnur friðinn og öðlast hina æðstu sælu, sem er að finna í mér, er hann hefir samkent sig frumvitund sinni og haft stöðugt vald á huga sínum. 

16. En yoga hentar vissulega ekki þeim. Er etur of mikið, Arjúna! eða þeim, er sveltir sig, og ekki heldur þeim, er sefur of mikið eða heldur sér vakandi helzt til lengi. 

17. Yoga eyðir allri kvöl hjá hverjum þeim manni, sem etur í hófi, skemtir sér í hófi, vinnur í hófi, vakir í hófi og sefur hófsamlega.  

18. Sagt er, að maður sá sé hugrór, er hefir vald á huga sínum, festir hann á frumvitund sinni og girnist ekki girnilega hluti. 

19. Yoginn, er hefir vald á huga sínum og iðkar yoga í frumvitund sinni, er sem lampi, er logar stilt, þar sem ekki gustar um hann.  

20. Fumvitund eygir frumvitund og finnur fullnægju í henni, þegar hugurinn verður kyr og hljóður sakir yoga.  

21. Hann öðlast þá hina æðstu sælu, er mannvit hans fær notið. Er hún hátt yfir skynjanir hafin. Hann lætur aldrei þokast burt frá veruleikanum, er hann hefir þannig samkent sig frumvitund sinni. 

22. Hann hyggur, að ekkert hnoss sé þessu ástandi æðra, er hann hefir einu sinni reynt það. Og hann lætur hvergi bugast, þegar hann er orðinn vanur því, þótt hinn þyngsti harmur sé að honum kveðinn.  

23. Þessi lausn frá kvölum kallast yoga. Haltu þér fast við það með ótrauðum hug of bjargfastri sannfæringu. 

Hávamál Indíalanda (Bhagavad Gita) – Sjötta kviða. Þýð.: Sig. Kristófer Pétursson