Öll stefnum við að sama marki á mismunandi hraða

 

Hamingjan á raunverulega rætur sínar í einfaldleika. Tilhneigingin til öfga í hugsun og verki, dregur úr hamingjunni. Öfgar skyggja á raunveruleg verðmæti. Trúhneigt fólk segir að hamingjan komi við það að fylla hjarta sitt kærleika, komi fram í gegnum traust og von, við það að leggja stund á góðgirni og sýna af sér vingjarnleika. Þetta er rétt. Séu þetta viðhorfin, þá fylgja venjulega jafnvægi og samhljómur í kjölfarið. Þetta er samþætt tilveruástand. Nú á tímum er þetta breytt vitundarlíf. En miðað við það ástand sem ríkir, er eins og menn séu alls ekki í sinni eðlilegu mynd á meðan þeir dvelja á jörðinni. Mannkynið verður að ná breyttu vitundarstigi til að geta fyllst ást, einfaldleika og góðgirni, til að finna til hreinleika, losa sig undan óttanum.

 

Hvernig er hægt að ná þessu breytta vitundarstigi, þessu kerfi verðmætamats? Og hvernig verður því viðhaldið þegar því er náð? Svarið virðist einfalt. Það er algengur samnefnari allra trúar-bragða. Mannkynið er ódauðlegt og það sem við erum nú að fást við er lærdómur. Við erum öll í skóla. Þetta er svo einfalt ef menn trúa á ódauðleikann.

 

Ef hluti af okkur er ódauðlegur, og það er ótal margt sem bendir til þess, hvers vegna framkvæmum við þá svona skelfilega hluti gagnvart okkur sjálfum? Hvers vegna stígum við ofan á og yfir aðra til að ,,græða" á þeim, þegar við erum í raun að gera lexíuna að engu með því? Við virðumst öll stefna að sama marki, þegar upp er staðið, þrátt fyrir misjafnan hraða. Enginn er öðrum meiri.

 

Brian L. Weiss - Mörg líf. Margir meistarar