Brot úr viðtali við Eckhart Tolle

 

AC: Ertu lengi í einu hreyfingarlaus þegar þú ert einn?

 

 

 

ET: Já, ég sit stundum í tvær klukkustundir án þess að nokkur hugsun bæri á sér. það ríkir aðeins órofa kyrrð. Stundum ríkir einnig kyrrð þegar ég fer í gönguferðir, skynjanirnar framkalla þá enga huglæga merkimiða. það ríkir aðeins fegurð sem er um leið opin vitund, undrun og lotning.

 

 

 

AC: Í bók þinni, The Power of Now segir þú: „Lokamarkmiðið með heiminum finnst ekki í heiminum, heldur handan hans.“ Geturðu útskýrt hvað þú átt við með þessu?

 

 

 

ET: Að komast handan við heiminn táknar ekki að draga sig út úr heiminum, aðhafast ekkert eða leggja niður samskipti við fólk. Handanleiki er að starfa og eiga í samskiptum án þess að leita neins fyrir sjálfan sig. Með öðrum orðum: það er að starfa án þess að reyna að efla sjálfskennd sína með athöfnum sínum eða sambandi við aðra. Að lokum merkir það að maður þarfnast ekki framtíðarinnar lengur til þess að öðlast fullnægju fyrir sjálfskennd sína eða veru. Menn leita ekki neins með athöfnum sínum, hvorki meiri, fyllri né stærri sjálfskenndar í heiminum. þegar þessi leit er horfin getur maður verið í heiminum án þess að vera heimsins. Maður leitar ekki lengur neins þarna úti til þess að samkenna sig við.

 

 

 

AC: Áttu við að maður hafi lagt niður tengsl við heiminn sem einkannast af eigingirni og efnishyggju?

 

 

 

ET: Já, það þýðir að maður reynir ekki lengur að efla sjálfskenndina, að öðlast dýpri eða stærri sjálfskennd. Í venjulegu vitundarástandi leitar fólk þess með athöfnum sínum að vera meira það sjálft. Á vissan hátt á það sama við um bankaræningjann (svo dæmi sé tekið). Maður sem keppir eftir hugljómun er að leita hins sama vegna þess að hann er að reyna að öðlast ástand fullkomnunar sem er ástand fyllingar, þar sem ekkert skortir á, einhvern tímann í framtíðinni. Menn leita eftir einhverjum ávinningi með athöfnum sínum. þeir leita hamingju en þegar allt kemur til alls eru þeir að leita að sjálfum sér - eða leita guðs, en þannig má einnig orða það. Þeir leita að sjálfum sér á stað þar sem þetta er alls ekki að finna, nefnilega í hinni venjulegu, óupplýstu vitund, vegna þess að hin óupplýsta vitund er alltaf í leitarham. Þetta þýðir: þeir tilheyra heiminum - eru í heiminum og eru um leið eign heimsins.

 

 

 

AC: Áttu við að þeir horfi fram á við í tíma?

 

 

 

ET: Já, heimurinn og tíminn eru í eðli sínu tengd. þegar maður lætur af allri leit í tímanum sjálfum sér til handa getur maður verið í heiminum án þess að vera eign heimsins.

 

 

 

AC: Hvað áttu nákvæmlega við þegar þú segir að tilgangurinn með heiminum liggi handan hans?

 

 

 

ET: Heimurinn lofar okkur uppfyllingu óska einhvern tímann í framtíðinni og síðan leita menn stöðugt að efndum þess loforðs í tímanum. það kemur fyrir að fólki finnst: „Já, nú hef ég loks fundið það sem ég leitaði,“ en fljótlega gerir það sér ljóst að það hefur ekki náð því og við leitnin heldur þá áfram. þetta er vel orðað í bókinni A Course in Miracles en þar segir að viðkvæði egósins sé: „Leitið en finnið ekki.“ Fólk horfir með eftirvæntingu til framtíðar í leit að hjálpræði - en framtíðin kemur aldrei.

 

þegar allt kemur til alls stafar þjáningin af því að við finnum ekki það sem við leitum. Og það er upphaf vöknunar - þegar við uppgötvum að þetta sé  e.t.v. blindgata. það sé eins víst að ég komist aldrei þangað sem ég stefni og það sem ég leita bíði mín alls ekki í framtíðinni. Fyrst villumst við í heiminum en fyrir þrýsting frá þjáningunni vaknar skilningur á því að svaranna sé ekki að leita í veraldlegri velgengni í framtíðinni.

 

Þetta er mikilvægur áfangi fyrir marga, þessi djúpa sálarkreppa þegar heimurinn eins og þeir hafa skilið hann og sjálfskenndin sem fleir hafa alið með sér missa gildi sitt. þetta kom fyrir mig. Ég var í sjálfsmorðshugleiðingum, en þá gerðist eitthvað allt annað - dauði sjálfskenndar sem hafði lifað á samkenningu við sögu mína og hlutina umhverfis mig, heim minn. Eitthvað vaknaði á því augnabliki, djúp og orkuþrungin og lifandi kyrrð, veran. Síðar nefndi ég það „návist“. Ég skildi - sem þó var ekki vitsmunaleg niðurstaða - að þetta er það sem ég er, handan orðanna, þessi bráðlifandi, djúpa kyrrð.

 

Nokkrum árum síðar nefndi ég þetta „hreina vitund“ og allt annað „mótaða vitund“ (conditioned consciousness). Mannshugurinn er mótuð vitund í formi hugsana. Mótaða vitundin er allur heimur okkar og búinn til úr mótuðum hugsunum. Allt sem við upplifum er mótuð vitund, jafnvel hlutirnir. Mótuð vitund fæðir af sér formin sem síðan mynda heiminn. Svo er að sjá að mönnum sé það nauðsyn að villast í hinum mótaða heimi, það virtist vera hluti af þroskaleið þeirra, að villast í hugsuninni sem er mótuð vitund.

 

Vegna þjáningarinnar sem fylgir villunni kemst maður að því að hið ómótaða er maður sjálfur. þess vegna þörfnumst við heimsins til þess að komast handan við heiminn. þess vegna er ég óendanlega þakklátur fyrir að hafa villst.

 

 

Tilgangurinn með heiminum er að menn villist í honum og þjáist, að skapa þjáningu sem virðist nauðsynleg til þess að menn vakni. þegar menn loks vakna skilja þeir um leið að á því augnabliki er þjáningin ónauðsynleg. þeir hafa bundið enda á þjáninguna af því að þeir eru handan heimsins. þar er engin þjáning.

 

 

Þetta virðist vera leiðin sem liggur fyrir öllum að fara. Kannski ekki fyrir alla í þessu lífi, en þetta virðist vera allra leið. Ég trúi því að jafnvel án andlegrar leiðsagnar muni allir að lokum fara þessa leið. En það getur orðið bið á því.

 

 

 

AC: Löng bið.

 

 

 

ET: Mjög löng. Markmið andlegrar fræðslu er að spara tíma. Grunnboðskapur hennar er að maður þurfi ekki lengri tíma og þarfnist ekki meiri þjáningar. Ég segi við fólk sem kemur til mín: „þú ert tilbúinn að heyra þetta vegna þess að þú hlustar á það. Enn eru milljónir manna sem vilja ekki hlusta á þetta. þeir þurfa lengri tíma. En ég er ekki að tala við þá. það sem þú heyrir nú er að þú þarft ekki meiri tíma og þú þarfnast ekki meiri þjáningar. þú hefur leitað í tímanum og leitað frekari þjáningar.“ Og að heyra þetta, „þú þarfnast þess ekki framar“ - bara það er fyrir suma augnablik ummyndunar.

 

 

Hið fagra og góða við andlega fræðslu er að hún bjargar mönnum frá æviskeiðum ...

 

 

 

Sjá viðtalið í heild sinni hér: http://www.gudspekifelagid.is/Eckhard_Tolle_vidtal_1.htm