Það getur enginn verið í núinu eða augnablikinu sem er ekki tilbúinn til að sleppa fortíðinni

 

„Forsendan fyrir því að viðhalda vakandi vitund er fyrirgefning eða afgreiðsla fortíðarinnar. Það getur enginn verið í núinu eða augnablikinu sem er ekki tilbúinn til að sleppa fortíðinni og viðheldur þ.a.l. einhvers konar sögu eða upplifun með gríðarlegri orku til þess að réttlæta skort sinn. Það sem gerist þegar maður er búinn að taka fulla ábyrgð og fyrirgefa sér, er að maður  velur viðbragð eins og skapari eða leiðtogi í stað þess að bregðast við eins og stjórnandi eða fórnarlamb. Það er slæmt að bregðast við eins og stjórnandi af því að þá er maður að bregðast við kalli fortíðarinnar. Eins og ég hef áður sagt, þá er eftirsjá fjársjóður fórnarlambsins. Ef maður er í vörn þá er maður háður. Þegar maður er háður, þá getur maður bara brugðist við. Þegar maður er frjáls þá getur maður valið viðbragð. Það er bara til eitt frelsi, það er frelsið frá ályktunum og væntingum sem eru byggðar á fortíðinni. Þegar maður er búinn að taka fulla ábyrgð og fyrirgefa sér, þá er maður ekki lengur háður og afmarkaður ályktunum og skoðunum.“