Where ever you are ...

 

Where ever you are, you are one with the clouds and one with the sun and the stars you see. You are one with everything. That is more true than I can say, and more true than you can hear.

 

Shunryu Suzuki-roshi


You take a large glass of water, dump in a tablespoon of dirt ...

 

You take a large glass of water, dump in a tablespoon of dirt and mix it up. How do you get the water to return to its natural, clear state?
 
The answer is simple. You leave the glass still and apply time.
 
Our minds are very much like this.
 
Our natural state of mind is clear and still. However, we dump in dirt (worry, anxiety, anger, greed) and we get all mixed up.
 
The solution for a clear and quiet mind is the same as it is for a glass of dirt filled water. We sit still and let it settle.
 
I want to focus on the importance of complete and total stillness.
 
A prerequisite for a still mind is a still body.
 
Many of us in the West have succumbed to the mind/body dualism that believes we have a “mind” which is “me” which drives around this machine of a body which is somehow separate from “mind/me.”
 
Yet we know intuitively that our minds and bodies are deeply linked.
 
I see this mind-body connection so clearly now that I am even uncomfortable with the phrase mind-body connection because it implies a possibility of separation. 
 
Our mind and body are deeply interconnected: When I am in physical pain, I get mentally agitated. When I think something is funny, my body laughs. When I worry about work my shoulders tighten up and I get a headache. When I have a massage, my body and mind are both relaxed.
 
Back and forth, our mind and body inform and shape each other. They are one.
 
So in our practice if we want a quiet mind we need a quiet body.
 
When I sit in daily meditation I make a commitment to myself: For the period I have set aside for meditation I will be completely still.
 
In this stillness I am free from the distractions and disruptions of movement. Physical stillness leads to a quiet mind.
 


Meditation is to find out whether ...

 

Meditation is to find out whether the brain, with all the activities, all its experiences, can be absolutely quiet. Not forced, because the moment you force, there is duality. The entity that says, 'I would like to have marvelous experiences, therefore I must force my brain to be quiet,' will never do it. But if you begin to inquire, observe, listen to all the movements of thought, its conditioning, its pursuits, its fears, its pleasures, watch how the brain operates, then you will see that the brain becomes extraordinarily quiet; that quietness is not sleep but is tremendously active and therefore quiet. A big dynamo that is working perfectly hardly makes a sound; it is only when there is friction that there is noise. 

Krishnamurti, The Impossible Question,7


Langar þig að læra Zen hugleiðslu?

 


Moment after moment ...

 

Moment after moment, you should completely devote yourself to listening to your inner voice. That is how to see someone who is great in its true sense.

Shunryu Suzuki Roshi


Lífspekifélagið um helgina - Sýndur verður fyrirlestur um nær-dauða-reynslu. A Neurosurgeon's Journey through the Afterlife.

 

Föstudagur 24. apríl kl 20:00

Sýndur hluti fyrirlesturs dr. Eben Alexanders af myndbandi.

A Neurosurgeon's Journey through the Afterlife.

Alexander féll í dá í viku og varð fyrir merkilegri (nær)dauðareynslu.

Fyrirlesturinn er á ensku en verður að nokkru þýddur.

 

 

Laugardagur kl. 15:30

Sýndur annar hluti fyrirlesturs dr. Eben Alexanders af myndbandi.

A Neurosurgeon's Journey through the Afterlife.

Fyrirlesturinn er á ensku en verður að nokkru þýddur.

 

www.lifspekifelagid.is 


Lífspekifélagið um helgina - Hugleiðingar um Bhagavad Gíta

 

Föstudaginn 17. apríl kl. 20:00

Jón E Benediktsson: Hugleiðingar um Bhagavad Gíta.

 

Laugardagur 18. apríl kl. 15:30

Jón E Benediktsson: Hugleiðingar um Bhagavad Gíta.

 

 

Lífspekifélagið endurútgaf Hávamál Indíalands (Bhagavad Gíta) nýlega og fæst bókin hjá félaginu og hjá Eymundsson.

Bhagavad Gíta, eða Hávamál Indíalands eins og bókin nefnist í þessari íslensku þýðingu, er án efa ein af perlum heimsbókmenntanna og er fyrir löngu orðin þekkt um víða veröld. Hún hefur hins vegar verið ófánanlega í íslenskri þýðingu um árabil og var því ákveðið að bæta úr því og endurúrgefa íslenska þýðingu Sigurðar Kristófers Péturssonar frá árinu 1924. Í Bhagavad Gíta segir frá samtali guðsins Krishna og lærisveins hans Arjúna. Krishna birtist sem andlegur fræðari og kennir Arjúna listina að lifa eftir leiðum andans. Boðskapur og kennslan sem birtist í Bhagavad Gíta er tímalaus og á jafn vel við nú og í fyrndinni en bókin er eldforn og margar aldir eru síðan hún var færð í letur.
   Bókin er fyrir löngu orðin sígild meðal andlegra fræða og ein af grundvallarritum yogafræðanna. Þórbergur Þórðarson sagði m.a. um bókina: „Bhagavd Gíta og Bókin um veginn eru tvær mestu bækur heimsins.“

 


Zen Teachings of Huang Po

 

Our original Buddha-Nature is, in highest truth, devoid of any atom of objectivity. It is void, omnipresent, silent, pure; it is glorious and mysterious peaceful joy — and that is all. Enter deeply into it by awakening to it yourself. That which is before you is it, in all its fullness, utterly complete. There is naught beside.

Even if you go through all the stages of a Bodhisattva's progress toward Buddhahood, one by one; when at last, in a single flash, you attain to full realization, you will only be realizing the Buddha-Nature which has been with you all the time; and by all the foregoing stages you will have added to it nothing at all.

 

Lesa meira hér: https://www.dailyzen.com/journal/ 


Kundalini - The Evolutionary Energy in Man eftir Gopi Krishna

 

Hér er hægt að lesa bókina Kundalini - The Evolutionary Energy in Man eftir Gopi Krishna:

http://www.light-weaver.com/vortex/pdfs/Kundalini.The.Evolutionary.Energy.in.Man.by%20Gopi.Krishna.pdf 

 

Kafli úr bókinni snarað af Páli J. Einarssyni: 

Morgun nokkurn um jólin 1937 sat ég með fæturna krosslagðar, í litlu herbergi í litlu húsi í útjaðri bæjarins Jammu, sem var vetrar höfuðborg Jammu og Kashmir Fylkis í Norður Indlandi. Ég var að hugleiða með andlitið í áttina að glugga á austur hlið hússins þar sem fyrstu geislar hinnar hægu sólaruppkomu féllu inn í herbergið. Langvarandi æfingar höfðu vanið mig við að sitja í sömu stellingum klukkutímunum saman án minnstu óþæginda og ég anda hægt og reglubundið, með athyglina einbeitta að hvirfli höfuðs míns þar sem ég íhugaði ímyndað fullútsprungið lótusblóm, sem geislaði frá sér ljósi.

Ég sat stöðugur, hreyfingarlaus og teinréttur, með hugsun mína órofna miðjaða í hinum geislandi lótus, ákveðinn í að halda athygli minni frá því að flökta og að þurfa síendurtekið að vera að færa hana til baka í hvert sinn sem hana rak í einhverja aðra átt. Ákafi einbeitingar minnar truflaði öndun mína; smámsaman hægði á henni svo að fyrir kom að hennar gætti varla. Öll tilvist mín varð svo upptekin af íhuguninni um lótusinn að fyrir kom að í nokkrar mínútur tapaði ég vitundar tengslunum við líkama minn og umhverfi. Meðan þetta tímabil stóð yfir fékk ég þá tilfinningu að ég væri í lausu lofti, án tilfinningar um að líkami umlyki mig. Hið eina efnislega sem ég var meðvitaður um var hin litskrúðugi og bjarti lótus sem geislaði frá sér ljósi. Þessi reynsla hefur komið fyrir marga sem iðka hugleiðslu í einhverri mynd reglulega og í nægilega langan tíma, en fáir hafa upplifað það sem nú á eftir kom fyrir mig þennan örlagaríka morgun og síðan breytti allri stefnu og viðhorfum lífs míns.

Í einu slíku tímabili ákafrar einbeitingar skynjaði ég skyndilega ókunna tilfinningu neðan við rætur hryggjarins. Þessi tilfinning var svo óvanaleg og svo ánægjuleg að athygli mín var nauðbeygt dregin til hennar. Á því augnabliki sem athygli mín varð þannig óvænt fjarlægð frá þeim punkt sem hún hafði verið einbeitt að, hætti skynjunin. Taldi ég þetta vera blekkingu framkallaða af ímyndunaraflinu til að sleppa spennunni og vísaði ég þessu frá huganum og flutti athyglina aftur þangað sem hún hafði horfið frá.Aftur einbeitti ég henni á lótusinn og ímyndin varð aftur skýr í hvirflinum og aftur birtist tilfinningin. Í þetta skiptið reyndi ég að halda henni og náði árangri í nokkrar sekúndur, en straum tilfinningin uppávið óx mjög og varð svo frábær í samanburði við allt það sem ég hafði upplifað áður, að hugur minn fór í áttina að því, en við það hvarf straum tilfinningin aftur. Ég varð nú viss um að eitthvað óvanalegt hefði gerst er orsakast hefði af hinni daglegu iðkun.

Skynjunin vex í styrkleika

Ég hafði lesið magnaðar lýsingar, um mikinn hagnað og undursamlega andlegan mátt er yogarnir öðluðust með hugleiðslueinbeitingu. Hjarta mitt tók að slá af miklum krafti og varð mér erfitt að uppfæra einbeitinguna í stöðugleika. Aftur færðist yfir mig ró og ég komst í djúpa hugleiðslu sem áður.

Við þetta upplifði ég tilfinninguna aftur, en í þetta sinn hélt ég stöðugleika einbeitingarinnar. Tilfinningin mjakaðist uppávið og jókst styrkleiki hennar en með miklum átökum hélt ég einbeitingunni á lótussvæðinu. Skyndilega, með foss-drunum í eyrunum, fann ég straum af "ljósvökva" flæða um mænukeiluna inní heilann. Fullkomlega óviðbúinn kom þetta mér algerlega á óvart; enn ég endurheimtaði sjálfstjórn þegar í stað og sat áfram í sömu einbeitingu.

Uppljómunin varð bjartari og bjartari, drunurnar hærri og hærri og ég upplifði bylgju tilfinningu og síðan fannst mér sem ég smygi útúr líkama mínum, algjörlega vafinn í geislahjúp ljóss. Það er ómögulegt að lýsa reynslunni nákvæmlega hvernig ég upplifði þann brennipunkt vitundar, sem væri ég sjálfur að þenjast út, umlukinn öldum ljóss. Hann þandist út, varð víðari og víðari og dreifði sér uppávið á meðan líkaminn, sem venjulega var nánasta umhverfi skynjunarinnar, virtist hörfa inní fjarlægð þar til ég varð fullkomlega ómeðvitaður um hann. Ég var nú einungis með meðvitund--án nokkurra útlína, án nokkurrar hugmyndar um líkamann--sem smurð var út í allar áttir án nokkurra takmarkanna, án nokkurrar tilfinningar eða skynjunar frá skynfærunum, baðaður í ljóshafi, en á sama tíma meðvitaður og með fulla athygli.

Ég var ekki lengur eins og áður sem vitund bundinn í líkama, en í stað þess var kominn víður hringur meðvitundar þar sem líkaminn var orðin lítill punktur baðaður í ljósi og ég í ástandi hrifningar-sælu og hamingju sem ómögulegt var að lýsa.

Heimsókn til furðulegs og ókunns lands

Eftir einhvern tíma byrjaði hringurinn að smækka og fannst mér sem ég drægist samann og yrði smærri og smærri, þar til að ég varð óljóst meðvitaður um útlínur líkama míns, síðan varð þetta skírar og sem ég smaug aftur inní hið gamla ástand mitt, varð ég skyndilega meðvitaður um kliðinn frá strætinu. Ég skynjað á ný handleggi mína, fætur og höfuð, og varð aftur ég sjálfur í minni fyrri stærð í tengslum við líkama og umhverfi.Þegar ég opnaði augun og horfði í kringum mig var ég lítið eitt sljór og ruglaður eins og að ég væri að koma heim frá furðulegu og fullkomlega ókunnu landi. Sólin var komin upp og skein á andlit mér, hlý og sefandi. Ég reyndi að lyfta höndum mínum sem í hugleiðslunni hvíldu alltaf í kjöltu minni, hver ofan á annarri. Handleggir mínir virtust sem máttar og líflausir. Með fyrirhöfn lyfti ég þeim og teygði þá til að leyfa blóðinu að flæða frjálslega.

Þessu næst reyndi ég en án árangurs að losa fætur mínar úr stellingunum sem ég sat í og að setja í þægilegri stöðu. Þeir voru þungir og stífir. Með hjálp handanna losaði ég þá, teygði úr þeim og studdi bakið við veggin hvílandi í þægilegri stellingu.Hvað hafði komið fyrir mig? Var ég fórnalamb ofskynjana? Eða hafði mér fyrir einhverja duttlunga örlaganna tekist að upplifa yfirskilvitlegt ástand? Hafði mér tekist það sem milljónir annarra höfðu ekki náð? Var þá eftir alltsaman einhver sannleikur í hinum marg endurteknu staðhæfingum vitringa og meinlæta manna Indlands, endurteknum í þúsundir ára og staðfestum kynslóð eftir kynslóð, að það væri mögulegt að handsama raunveruleikann í þessu lífi ef maður fylgdi eftir vissum hegðunar reglum og iðkaði hugleiðslu? Hugur minn var dasaðar og gat ég vart trúað að ég hefði öðlast sýn á guðdóminn.

Það hafði átt sér stað útþensla sjálfs míns, minnar eigin vitundar og ummynd-unin framkölluð af hinum kraftmikla straum sem átti upptök sín í rót mænunnar og flætt hafði til heila míns eftir hryggnum. Ég hafði lesið í Yoga bókum um ákveðna orkumikla virkni sem kölluð var Kundalini, sem hægt væri að virkja með ákveðnum iðkunum og bæri hún þá hina takmörkuðu vitund mannsins til yfirskilvitlegra hæða, gefandi einstaklingnum undursamlega skyggni og andlega hæfileika. Hafði ég verið svo heppinn að finna lykilinn að þessari undursamlegu virkni, sem var vafin mistri aldanna og sem fólk talaði og hvíslaði um án þess að hafa upplifað hana í sjálfum sér eða öðrum?

Páll J. Einarsson þýddi úr bókinni Kundalini. The evolutionary energy in man eftir Gopi Krishna


« Fyrri síða | Næsta síða »

Um bloggið

OM - ॐ

Höfundur

OM
                                          OM

 

 

 

 

Þessi síða er helguð andlegum málefnum

 

Ég segi mennina boðna og velkomna, hvern veg sem þeir nálgast mig; því vegirnir, sem þeir velja sér, eru mínir vegir, hvaðan sem þeir liggja ... 

 

Bhagavad-Gita IV, 11

 

 

Netfang: leifurhl@gmail.com 

Júní 2025
S M Þ M F F L
1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30          

Nýjustu myndir

  • FB IMG 1694031905677
  • Cohen
  • FB IMG 1679170580329
  • FB IMG 1679170580329
  • FB IMG 1653925921669

Heimsóknir

Flettingar

  • Í dag (8.6.): 2
  • Sl. sólarhring: 5
  • Sl. viku: 19
  • Frá upphafi: 96320

Annað

  • Innlit í dag: 2
  • Innlit sl. viku: 16
  • Gestir í dag: 2
  • IP-tölur í dag: 2

Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband