Kundalini-vakning Gopi Krishna

 

Morgun nokkurn um jólin 1937 sat ég með fæturna krosslagðar, í litlu herbergi í litlu húsi í útjaðri bæjarins Jammu, sem var vetrar höfuðborg Jammu og Kashmir Fylkis í Norður Indlandi. Ég var að hugleiða með andlitið í áttina að glugga á austur hlið hússins þar sem fyrstu geislar hinnar hægu sólaruppkomu féllu inn í herbergið. Langvarandi æfingar höfðu vanið mig við að sitja í sömu stellingum klukkutímunum saman án minnstu óþæginda og ég anda hægt og reglubundið, með athyglina einbeitta að hvirfli höfuðs míns þar sem ég íhugaði ímyndað fullútsprungið lótusblóm, sem geislaði frá sér ljósi.

Ég sat stöðugur, hreyfingarlaus og teinréttur, með hugsun mína órofna miðjaða í hinum geislandi lótus, ákveðinn í að halda athygli minni frá því að flökta og að þurfa síendurtekið að vera að færa hana til baka í hvert sinn sem hana rak í einhverja aðra átt. Ákafi einbeitingar minnar truflaði öndun mína; smámsaman hægði á henni svo að fyrir kom að hennar gætti varla. Öll tilvist mín varð svo upptekin af íhuguninni um lótusinn að fyrir kom að í nokkrar mínútur tapaði ég vitundar tengslunum við líkama minn og umhverfi. Meðan þetta tímabil stóð yfir fékk ég þá tilfinningu að ég væri í lausu lofti, án tilfinningar um að líkami umlyki mig. Hið eina efnislega sem ég var meðvitaður um var hin litskrúðugi og bjarti lótus sem geislaði frá sér ljósi. Þessi reynsla hefur komið fyrir marga sem iðka hugleiðslu í einhverri mynd reglulega og í nægilega langan tíma, en fáir hafa upplifað það sem nú á eftir kom fyrir mig þennan örlagaríka morgun og síðan breytti allri stefnu og viðhorfum lífs míns.

Í einu slíku tímabili ákafrar einbeitingar skynjaði ég skyndilega ókunna tilfinningu neðan við rætur hryggjarins. Þessi tilfinning var svo óvanaleg og svo ánægjuleg að athygli mín var nauðbeygt dregin til hennar. Á því augnabliki sem athygli mín varð þannig óvænt fjarlægð frá þeim punkt sem hún hafði verið einbeitt að, hætti skynjunin. Taldi ég þetta vera blekkingu framkallaða af ímyndunaraflinu til að sleppa spennunni og vísaði ég þessu frá huganum og flutti athyglina aftur þangað sem hún hafði horfið frá.Aftur einbeitti ég henni á lótusinn og ímyndin varð aftur skýr í hvirflinum og aftur birtist tilfinningin. Í þetta skiptið reyndi ég að halda henni og náði árangri í nokkrar sekúndur, en straum tilfinningin uppávið óx mjög og varð svo frábær í samanburði við allt það sem ég hafði upplifað áður, að hugur minn fór í áttina að því, en við það hvarf straum tilfinningin aftur. Ég varð nú viss um að eitthvað óvanalegt hefði gerst er orsakast hefði af hinni daglegu iðkun.

Skynjunin vex í styrkleika

Ég hafði lesið magnaðar lýsingar, um mikinn hagnað og undursamlega andlegan mátt er yogarnir öðluðust með hugleiðslueinbeitingu. Hjarta mitt tók að slá af miklum krafti og varð mér erfitt að uppfæra einbeitinguna í stöðugleika. Aftur færðist yfir mig ró og ég komst í djúpa hugleiðslu sem áður.

Við þetta upplifði ég tilfinninguna aftur, en í þetta sinn hélt ég stöðugleika einbeitingarinnar. Tilfinningin mjakaðist uppávið og jókst styrkleiki hennar en með miklum átökum hélt ég einbeitingunni á lótussvæðinu. Skyndilega, með foss-drunum í eyrunum, fann ég straum af "ljósvökva" flæða um mænukeiluna inní heilann. Fullkomlega óviðbúinn kom þetta mér algerlega á óvart; enn ég endurheimtaði sjálfstjórn þegar í stað og sat áfram í sömu einbeitingu.

Uppljómunin varð bjartari og bjartari, drunurnar hærri og hærri og ég upplifði bylgju tilfinningu og síðan fannst mér sem ég smygi útúr líkama mínum, algjörlega vafinn í geislahjúp ljóss. Það er ómögulegt að lýsa reynslunni nákvæmlega hvernig ég upplifði þann brennipunkt vitundar, sem væri ég sjálfur að þenjast út, umlukinn öldum ljóss. Hann þandist út, varð víðari og víðari og dreifði sér uppávið á meðan líkaminn, sem venjulega var nánasta umhverfi skynjunarinnar, virtist hörfa inní fjarlægð þar til ég varð fullkomlega ómeðvitaður um hann. Ég var nú einungis með meðvitund--án nokkurra útlína, án nokkurrar hugmyndar um líkamann--sem smurð var út í allar áttir án nokkurra takmarkanna, án nokkurrar tilfinningar eða skynjunar frá skynfærunum, baðaður í ljóshafi, en á sama tíma meðvitaður og með fulla athygli.

Ég var ekki lengur eins og áður sem vitund bundinn í líkama, en í stað þess var kominn víður hringur meðvitundar þar sem líkaminn var orðin lítill punktur baðaður í ljósi og ég í ástandi hrifningar-sælu og hamingju sem ómögulegt var að lýsa.

Heimsókn til furðulegs og ókunns lands

Eftir einhvern tíma byrjaði hringurinn að smækka og fannst mér sem ég drægist samann og yrði smærri og smærri, þar til að ég varð óljóst meðvitaður um útlínur líkama míns, síðan varð þetta skírar og sem ég smaug aftur inní hið gamla ástand mitt, varð ég skyndilega meðvitaður um kliðinn frá strætinu. Ég skynjað á ný handleggi mína, fætur og höfuð, og varð aftur ég sjálfur í minni fyrri stærð í tengslum við líkama og umhverfi.Þegar ég opnaði augun og horfði í kringum mig var ég lítið eitt sljór og ruglaður eins og að ég væri að koma heim frá furðulegu og fullkomlega ókunnu landi. Sólin var komin upp og skein á andlit mér, hlý og sefandi. Ég reyndi að lyfta höndum mínum sem í hugleiðslunni hvíldu alltaf í kjöltu minni, hver ofan á annarri. Handleggir mínir virtust sem máttar og líflausir. Með fyrirhöfn lyfti ég þeim og teygði þá til að leyfa blóðinu að flæða frjálslega.

Þessu næst reyndi ég en án árangurs að losa fætur mínar úr stellingunum sem ég sat í og að setja í þægilegri stöðu. Þeir voru þungir og stífir. Með hjálp handanna losaði ég þá, teygði úr þeim og studdi bakið við veggin hvílandi í þægilegri stellingu.Hvað hafði komið fyrir mig? Var ég fórnalamb ofskynjana? Eða hafði mér fyrir einhverja duttlunga örlaganna tekist að upplifa yfirskilvitlegt ástand? Hafði mér tekist það sem milljónir annarra höfðu ekki náð? Var þá eftir alltsaman einhver sannleikur í hinum marg endurteknu staðhæfingum vitringa og meinlæta manna Indlands, endurteknum í þúsundir ára og staðfestum kynslóð eftir kynslóð, að það væri mögulegt að handsama raunveruleikann í þessu lífi ef maður fylgdi eftir vissum hegðunar reglum og iðkaði hugleiðslu? Hugur minn var dasaðar og gat ég vart trúað að ég hefði öðlast sýn á guðdóminn.

Það hafði átt sér stað útþensla sjálfs míns, minnar eigin vitundar og ummynd-unin framkölluð af hinum kraftmikla straum sem átti upptök sín í rót mænunnar og flætt hafði til heila míns eftir hryggnum. Ég hafði lesið í Yoga bókum um ákveðna orkumikla virkni sem kölluð var Kundalini, sem hægt væri að virkja með ákveðnum iðkunum og bæri hún þá hina takmörkuðu vitund mannsins til yfirskilvitlegra hæða, gefandi einstaklingnum undursamlega skyggni og andlega hæfileika. Hafði ég verið svo heppinn að finna lykilinn að þessari undursamlegu virkni, sem var vafin mistri aldanna og sem fólk talaði og hvíslaði um án þess að hafa upplifað hana í sjálfum sér eða öðrum?

Páll J. Einarsson þýddi úr bókinni Kundalini. The evolutionary energy in man eftir Gopi Krishna

Children claiming past-life memories: Four cases in Sri Lanka. Journal of Scientific Exploration grein eftir dr. Erlend Haraldsson

 

Abstract-This is a report on an investigation of four children in Sri Lanka

who claimed to remember a previous life at the early age of two to three

years. Detailed written records were made of the statements of three of the

children before any attempt was made to examine their claims. In two cases,

these statements made it possible to trace a deceased person whose life

history fit to a considerable extent the statements made by the child. In these

cases, no prior connection of any kind was found to have existed between

the child’s family and that of the alleged previous personality. The pattern

of these cases resembles those earlier reported by Stevenson: the children are

at a preschool age when they start to make claims about a previous life; they

usually start to “forget” at about the time they go to school; some of them

claim to have died violently earlier; they express the wish to meet their

earlier families or visit their homes; and some of them show behavioral

idiosyncrasies that seem to differ from what they observe and would be

expected to learn from their environment. In Sri Lanka more than half of

such cases remain “unsolved,” i.e., no person can be traced that roughly

matches the child’s statements.

 

Lesa greinina í heild: https://notendur.hi.is/erlendur/english/cort/fourcase.pdf

 

Fleiri greinar eftir dr. Erlend Haraldsson: https://notendur.hi.is/erlendur/rannsvid.htm

... do not change your practice frequently ...

 

A student who changes frequently from one school to another cannot get a really good education. This also applies to the spiritual path, do not change your practice frequently or you will loose your way.

Paramahamsa Yogananda

Andrew Cohen og Ken Wilber live

 

Sjá frekar:

http://webprod.evolutionaryenlightenment.com/calls/static/guru-pandit.html

... and it is only such a mind that can bring about a new world

 

You need an innocent mind, a fresh mind, a mind which is not cluttered up with the known. An innocent mind is a mind which functions in the unknown, and dying to the known is the door to the unknown. The unknown is not measurable by the known. Time cannot measure the timeless, the eternal, that immensity which has no beginning and no end. But our minds are bound to the yardstick of yesterday, today, and tomorrow, and with that yardstick we try to inquire into the unknown, to measure that which is not measurable. And, when we try to measure something which is not measurable, we only get caught in words.So, it is only a mind that has listened to and understood the challenge of death -it is only such a mind that can die to its own miseries and therefore be in a state of innocency. And, from that state of innocency, there is a totally different action altogether. Such action is always in the present; it is the active present. Only the mind that lives completely in the silence of the active present is open to receive the unknowable, and it is only such a mind that can bring about a new world because only such a mind is in a state of creation.

 

J. Krishnamurti - Collected Works, Vol. XII,368

Buddha gat ekki notað hið gamla og margþvælda hugtak brahma ...

 

Þar sem Buddha var að brjóta nýja leið í trúarlegri hugsun, gat hann ekki notað hið gamla og margþvælda hugtak ,,brahma," því að með því hefði honum ekki tekist að hrífa fjöldann upp úr sínum rótgróna hugsanaferli. Hann varð að tendra nýtt ljós. Hugtak hans um Guð var bodhi, Alvizkan, Sannleikurinn, hinn eini og eilífi veruleiki, sem birtist í öllu lífi. Ljóst má það vera, að kenning Buddha var í fullu samræmi við anda Upanishadanna og allt það bezta og göfugasta í mannlegu eðli.

 

Launvizka Vedabóka. Upanishadur (Brot úr inngangi) - Sören Sörenson

What Next Conference - Ken Wilber´s personal invitation

 

 

Sjá hér: http://whatnextintegral.com/ken-wilbers-invitation/

Viðtal við kriya yoga-meistarann Shibendu Lahiri

 

 

Hér getið þið horft á viðtalið sem er í fimm hlutum:

 http://www.kriyayoga-mahavatarbabaji.com/index.php?option=com_content&view=article&id=97%3Aentrevista-ao-mestre-em-kriya-yoga-shibendu-lahiri&catid=97%3Aentrevista-ao-mestre-em-kriya-yoga-shibendu-lahiri&Itemid=2&lang=en

... what more need is there of books and scriptures?

 

Books, scriptures, and things like that only point out the way to reach God. After finding the way, what more need is there of books and scriptures? Then comes the time for action.

 

Ramakrishna

 

Eckhart Tolle á Google+ laugardaginn 21. júlí

 

Sjá betur hér: https://plus.google.com/108823487217848741667/posts?utm_source=googleplus&utm_medium=email&utm_campaign=googleplus#108823487217848741667/posts