Lífspekifélagið um helgina

Föstudagur 4. okt. kl 20:00. Kynningarfundur. Halldór Haraldsson: Um Lífspekifélagið og Anna Valdimarsdóttir: Alúð og vakandi athygli.

 

Laugardag 5. okt kl 15.30

Anna Valdimarsdóttir leiðir stutta íhugun og Guðbrandur Árni Ísberg  sálfræðingur talar út frá nýútkominni bók sinni Í nándinni – innlifun og umhyggja sem fjallar kjölfestu hamingjunnar: Nærandi og örugg tengsl við annað fólk.

www.lifspekifelagid.is

Eckhart Tolle í Evrópu

 Sjá hér: https://eckharttolle.com/event/

When your meditation practice doesn´t seem to be going anywhere ...

I often hear from people who are worried because their meditation practice doesn’t seem to be going anywhere. I think it’s good to be aware of the different ways that change happens when we meditate since your practice hitting a plateau may not be a problem, but just part of a natural process.

Sometimes change happens rapidly. This may happen early on, or at any point in your practice. One striking example was told to me by a friend who owns a health club. One of his employees was very prickly and hard to work with, but my friend realize that this woman had really mellowed out, almost overnight. She was now relaxed and friendly. The prickliness and aggression had just gone. He asked one of his other employees if the woman was on medication, and was told, “No, it’s meditation!” This woman had only been meditating for a couple of weeks. Sometimes that’s how it goes.

This isn’t just a phenomenon that affects beginners, though. Sometimes you’ll have a breakthrough in your practice and change happens rapidly. At those times there can be a sense of excitement about getting on the cushion.

But people are equally likely to find that change comes slowly, or appears not to be happening at all. The meditation itself may be OK, but there’s no sense of it going anywhere. And that can be boring, or downright worrying.

So here’s what I think’s going on during those phases of fast and slow change.

First, we often have untapped resources in the mind. For example there may be pathways that allow us to regulate our emotions, but we’re not aware that they’re there, or that we can use them, or we simply forget to use them. Perhaps quite suddenly, we realize that we have choices about how we think, act, and feel. Perhaps a word that we can drop into the mind, or the sensations in a particular part of the body remind us to come back to this mindful state of awareness in which we are able to regular ourselves and in which we feel more relaxed, spacious, calmer, kinder — whatever it is that’s changing.

ut after this period of rapid change, things settle down. They might settle down in a good place, but there isn’t the excitement of rapid change.

Second, there’s the slow, gradual change of developing a habit, in which new pathways are being established in the brain, old pathways and habits are being unlearned. Some parts of the brain are developing new neurons, while other parts of the brain, because they’re being misused, are shrinking away. This is the result of regular practice — working at developing mindfulness and lovingkindness, for example. Day by day, habits becoming, on the whole, stronger.

Some people are fine with slow, gradual progress. The Buddha described this as being like a tool wearing away over time. In any given day you don’t see much change, but over a longer timescale you see transformation taking place. But some people feel frustrated, and think that there’s something wrong with them or with their practice.

So you can accept that change is sometimes slow. If you’re putting any effort at all into your meditation practice then it’s working. Change is happening, but on a slow scale. If you glance at the hour hand of a watch you don’t see it change, do you? It looks like it’s just sitting there, unmoving. You need to look away and them look back a while later if you want to see any change. So you can learn to trust the practice; trust that effort plus time equals progress.

If you think that meditation should be exciting, you’re just setting yourself up for disappointment. Nothing in life is always exciting.

Slow change and fast change are not unrelated. Sometimes the slow change of laying down new pathways in the brain takes you eventually to a “tipping point.” Possibly what happens is that you realize that you’ve developed new abilities, or you have a new-found clarity about what you’re working on in your practice — and so we’re back to the fast change of realizing that we can act and feel differently. Then that’s exciting for a while, but then inevitably things settle down again, and you’re back to the slow construction project of daily meditation.

But you need to make sure that you are, in fact, making an effort. You need to make sure you are clear about what you’re doing in meditation. You need to have a purpose, or goal. And you need to be making some effort to realize that purpose or goal. Without that, you may not even be on a plateau; you might just be coasting downhill.

So the takeaway message is this: practice will have its ups and downs. It’ll also have flat, boring stretches. Don’t thing there’s something wrong because you’ve hit a boring patch, but do make sure you have a clear purpose and are actually engaging with your practice rather than just coasting. Things will change.

Sjá: http://www.wildmind.org/blogs/on-practice/when-your-meditation-practice-doesnt-seem-to-be-going-anywhere 

Yoga er að læra að vera maður sjálfur

Yoga er að læra að vera maður sjálfur. 

 

Það er því í rauninni eitthvað til sem við getum kallað að leita að sjálfum sér. Það er sú viðleitni að komast inn fyrir yfirborðið á því sem við köllum ,,ég" og ,,þú", - að glæða kjarna þeirrar djúpu reynslu sem felst í því að hafa meðvitund um að vera til.

 

Sigvaldi Hjálmarsson - Í leit að sjálfum sér. Grein úr hausthefti Ganglera frá árinu 1998.

 

Þið getið gerst áskrifandi að Ganglera með því að senda póst á netfangið: [e-mail]  

... angry "I don´t know" ...

... þá ert þú komin á þína upprunalegu leið ...

Í samsemd eins og margs segir. „Hver hlutur hefur sína kosti“. Þegar þú einfaldlega gerir það sem þú þarft að gera, uppgötvar þú ekki aðeins kosti hlutanna, heldur uppgötvar þú að þeirra kostir eru líka þínir kostir. Þá kynnist þú þeirri djúpstæðu einlægni, sem felst í að mæta sjálfum þér – þínu upprunalega sjálfi – í öllu sem þú gerir. Þegar þú skilur þessa tilfinningu fyrir því að gera hlutina þeirra sjálfra vegna, handan allra hugmynda um hvort þér líki við eitthvað eða ekki, handan hugmynda um gott og slæmt, handan allra aðstæðna, þá ert þú komin á þína upprunalegu leið – leiðina heim.  

Jakusho Kwong-roshi, No Beginning, No End.

Professor Katya Rubia - Health Benefits of Sahaja Yoga Meditation

Sahaja Yoga á Íslandi

Kynningarfundir fyrsta og þriðja hvern mánudag hvers mánaðar kl 20:00.

Sjá: http://sahajayoga.is/ 

Dagskrá Lífspekifélagsins hefst í byrjun október

Hús Lífspekifélagsins við Ingólfsstræti

 

Lífspekifélagið - The Theosophical Society

er alþjóðlegt félag, stofnað 1875 í New York. Höfuðstöðvar þess eru í Adyar í Chennai (Madrasfylki) á Indlandi og það starfar í deildum um heim allan. Fyrsta grein Guðspekifélagsins á Íslandi var stofnuð í Reykjavík 17. nóvember 1912. Íslandsdeild Guðspekifélagsins var stofnuð 1921

 

 

Stefnuskrá félagsins er eftirfarandi:

1   Að stuðla að bræðra- og systralagi alls mannkyns, án tillits til kynþátta, trúarskoðana, kynferðis, stétta eða hörundslitar.2.  Að hvetja fólk til að kynna sér og bera saman vísindi, trúarbrögð og heimspeki.3.  Að rannsaka óskilin náttúrulögmál og mátt mannsandans.

Einkunnarorð félagsins eru:
Engin trúarbrögð eru sannleikanum æðri.

 

Lífspekifelagið, The Theosophical Society, er alþjóðlegur félagsskapur sem helgar sig alheims bræðralagi mannkyns og hvetur til rannsókna og samanburðar trúarbragða, heimspeki og náttúruvísinda í þá veru að maðurinn megi betur skilja sjálfan sig og stöðu sína í alheiminum. Lífspekifélagið stendur fyrir algeru hugsana og trúfrelsi einstaklingsins.

Lífspekifélagið boðar engar kenningar en hvetur til hugsana- og skoðanafrelsis. Því eru þær hugmyndir sem hér koma fram ekki á ábyrgð félagsins eða bindandi fyrir félagsmenn, en settar fram til að hvetja til umræðu og stúdíu um sjálfsrækt og andlega iðkun.

Starfsemi félagsins fer fram á fundum, með fyrirlestrum, umræðum, í námshópum og námskeiðum og er öllum opin

Í Lífspekifélaginu geta menn kynnst á tiltölulega stuttum tíma, straumum og stefnum í andlegum málum, þeir frétta um athyglisverðar bækur og tímarit og kynnast öðru fólki sem hefur svipuð áhugamál, þeir læra af reynslu annarra og miðla um leið sínum eigin skilningi. Lífspekifélagið er ekki varnargarður utan um einhverjar kenningar eða átrúnað; það boðar enga kenningu og getur þar af leiðandi ekki sóst eftir áhangendum. Það er því ekki trúfélag né “dulspekifélag" eins og margir virðast halda. Félagið er samtök venjulegs fólks sem hefur það óvenjulega áhugamál að vilja kanna leyndardóma mannsins og vitundar hans, fólks sem vill nema eftir sinni eigin getu og í samræmi við eigin persónulega hæfileika. Forsenda slíkrar leitar eða náms er innra frelsi, frelsi til að leita, sem er að vera óbundinn af trúarsannfæringu og frelsi til að tjá skilning sinn.

Lífspekifélagið er vettvangur einstaklinga sem vilja sameinast um spurningar en ekki um svör, 
sem vilja leita eftir skilningi en ekki sannfæringu.

 

HUGSANAFRELSI

 Lífspekifélagið hefur nú breitt úr sér um allan hinn siðaða heim, og fylgismenn allra trúarbragða hafa gengið í það, án þess að hverfa frá hinum sérstöku trúarsetningum sínum. Sökum þess er talið æskilegt að brýndur sé fyrir mönnum sá sannleikur, að engin kennisetning, engin skoðun, hver sem heldur henni fram, er með nokkrum hætti bindandi fyrir nokkurn félagsmann. Þeir geta aðhyllst hana eða hafnað henni alveg eftir vild. Samúð með stefnuskrá félagsins eða tilgangi er eina skilyrðið fyrir inngöngu í það. Enginn fræðari eða rithöfundur hefur nokkurn rétt til að binda félagsmenn við skoðanir er hann heldur fram. Allir hafa jafnan rétt til að fylgja hvaða fræðara eða kenningum sem þeim sýnist, en þeir hafa engan rétt til að heimta að aðrir fylgi hinu sama og þeir. Kjörgengi og kosningaréttur manna í félaginu verður hvorugt ógilt sökum einhverra skoðana er þeir hafa eða stefnu er þeir fylgja. Skoðanir eða trúaratriði gera hvorki að ræna menn réttindum né láta þeim aukin réttindi í té. Aðalstjórn Lífspekifélagsins brýnir alvarlega fyrir félagsmönnum að halda fast við þessi grundvallaratriði félagsins, verja þau og breyta samkvæmt þeim - brýnir fyrir þeim að nota óhræddir réttinn og frelsið til að hugsa og láta hugsanir í ljós innan þeirra takmarka er kurteisi og tillit til annarra heimta.

FRELSI FÉLAGSINS

Enda þótt Lífspekifélagið sé reiðubúið til samstarfs við öll önnur samtök, sem hafa slík markmið og starfsemi að samrýmst geti grundvallar-hugsjónum þess, er það og hlýtur alltaf að vera algerlega óháð þeim, lýtur engum öðrum markmiðum en sínum eigin og kappkostar að efla alla starfsemi sína á sem breiðustum grundvelli og eftir sem flestum leiðum, svo því auðnist á þann hátt að nálgast eigið mark og mið, svo sem fram kemur í stefnuskráratriðum þess og þeirri guðlegu visku sem beinlínis er á drepið í nafninu Lífspekifélagið. Þar eð allsherjar bræðralag og viska eru óskilgreind og á allan hátt ótakmörkuð, og þar eð algert frelsi fyrir hvern og einn félagsmann ríkir í hugsun og starfi, leitast félagið við að viðhalda hinum ákveðnu sérkennum sínum með því að forðast algerlega tengsl við önnur félög og láta ekki samkenna

 

HIN LífSPEKILEGA HEIMSMYND

Um leið og Lífspekifélagið áskilur hverjum félaga fullt frelsi til að túlka á eigin veg þær kenningar, sem þekktar eru undir nafninu guðspeki, er það helgað varðveislu og kynningu þeirrar fornu visku, sem inniheldur bæði heimsmynd og framsýn mannlegrar ummyndunar.

Þessi hefð hvílir á vissum grundvallar staðhæfingum:

1.Alheimurinn og allt sem á sér tilvist innan hans, er ein samtengd og innbyrðis háð heild. 

2.Sérhver tilvistar-eining - frá öreind til vetrarbrautar - á sér rætur í einum og sama alheimslega, lífgefandi veruleika. Þessi veruleiki er allstaðar til staðar, en ekki er hægt að líta á hann sem samsafn allra hluta, því hann er handan allrar tjáningar. Hann birtist í tilgangsríkum, regluþrungnum og meiningarfullum ferlum náttúrunnar, sem og í dýpstu fylgsnum hugsunar og anda. 

3.Skilningur á einstöku gildi sérhverrar lífeindar birtist í lotningu fyrir lífinu, samúð með öllu, skilningi á nauðsyn allra einstaklinga til að finna sannleikann að sjálfsdáðum, og virðingu fyrir öllum trúarhefðum. Hvernig þessar hugsjónir birtast í lífi einstaklingsins eru í senn forréttindi eigin vals og ábyrg athöfn sérhvers mannlegs einstaklings. 

Guðspekin gerir sér sérstakt far um að ýta undir skilning og bróðurþel meðal fólks af öllum kynþáttum, þjóðerni, hugsunarhætti og trú. Því er öllum óháð, kynstofni, trúarskoðunum, kynferði, stétt eða hörundslit, boðið að taka á jafnréttisgrunni þátt í starfi félagsins. Guðspekifélagið setur engar kennisetningar fram, en vísar til uppsprettu einingar að baki allrar fjölbreytni. Ástundun sannleika, kærleika til alls sem lifir og viðleitni til að lifa lífinu í virkri samúð, eru auðkenni hins sanna guðspekisinna.

This is our earth, not yours or mine of his.

It is our earth, not yours or mine of his. We are meant to live on it, helping each other, not destroying each other. This is not some romantic nonsense but the actual fact. But man has divided the earth, hoping thereby that in the particular he is going to find happiness, security, a sense of abiding comfort. Until a radical change takes place and we wipe out all nationalities, all ideologies, all religious divisions, and establish a global relationship—psychologically first, inwardly, before organizing the outer—we shall go on with wars. If you harm others, if you kill others, whether in anger or by organized murder which is called war, you—who are the rest of humanity, not a separate human being fighting the rest of mankind—are destroying yourself.

Krishnamurti Krishnamurti to Himself

You and sociecty

What is the relationship between yourself and the misery, the confusion, in and around you? Surely this confusion, this misery, did not come into being by itself. You and I have created it, not a capitalist or a communist or a fascist society, but you and I have created it in our relationship with each other. What you are within has been projected without, on to the world; what you are, what you think and what you feel, what you do in your everyday existence is projected outwardly, and that constitutes the world. If we are miserable, confused, chaotic within, by projection that becomes the world, that becomes society, because the relationship between yourself and myself, between myself and another is society—society is the product of our relationship—and if our relationship is confused, egocentric, narrow, limited, national, we project that and bring chaos into the world. 

 Krishnamurti, The First and Last Freedom, p 36